গ্ৰন্থ(০২):চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ(প্রিয় সংলাপ)
গ্ৰন্থ:চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ(০২)
অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী।
প্রিয় সংলাপ:
১.বৰষুণৰ বৰণ নাই,আকাৰ নাই,নদীত পৰিলে নদী,সাগৰত পৰিলে সাগৰ।বৰষুণ ভালপোৱা মানুহে মলিনতা ভাল পাব নোৱাৰে।
২.জীৱনটোৱেই এটা ৰে'ল লাইন।জীৱনৰ ঘটনা-উপঘটনাবোৰ একো একোটা ডবা,হাঁহি-কান্দোন,দুখ-সুখৰ অনুভূতিৰে কঢ়িওৱা এই ডবাবোৰ অনিশ্চিত কিন্তু বৰ আপোন।
৩.মানুহে বৰ ভুল কৰে প্ৰেমক হাতৰ মুঠিত ৰাখিবলৈ যত্ন কৰি,পানীক হাতৰ মুঠিত বন্দী কৰিব পাৰি জানো?
৪.একো নজনাকৈ,অবিশ্বাস্যভাৱে প্ৰেম আহে।প্ৰেমে সদায় অংক ভুল কৰে কিন্তু কবিতা ভাল লিখে।জ্যামিতিৰ বাহু নিমিলে কিন্তু তাৰ ওপৰতে এটা ঘৰ সাজে।এই একো নজনাকৈ ভুল কৰি,অনিয়ম কৰি নিবিচৰাকৈ যেতিয়া ভাল লাগে,সেইয়াই প্ৰেম।
৫.জীৱন এক বিলাস ভ্ৰম।একধৰণৰ নিচা।সদায় মানুহে কিবা এটা আৰু ভাল হোৱাৰ নিচাত জীৱনটো লৈ গৈ থাকে।
৬.বৰ্ষা সুখৰ পিয়াহ সকলোৰে লাগে কিন্তু পিয়াহ লাগিলেই যিকোনো পাত্ৰত পানী খাবানে?সুখৰ গিলাচটো তোমাৰ পছন্দৰ আই মিন চিনি পাব লাগিব।জীৱন আৰু সুখ দুখক কিয় একাকাৰ কৰিছা?
৭.তৰ্ক মানেইতো সংঘাত নহয়,বৰঞ্চ তৰ্কই দুজন মানুহক অধিক ঘনিষ্ঠহে কৰে।
৮.নিশাবোৰ ভাগি-ছিগি যায় দুখ আৰু যন্ত্ৰণাত মোক সাৱটি ধৰাচোন দুখ,ময়ো নিশা ভাঙি উলিয়াই আনো সুখৰ বেলি যাৰ সৈতে উমলিম পুৱা গধূলি।
৯.মই নাজানো এই অনন্ত যাত্ৰাৰ শেষ ক্ষণটোৰ কথা,তোমাৰ পিছত মই নে মোৰ পিছত তুমি,পৃথিৱীৰ বাবে মানুহ নে মানুহৰ বাবে পৃথিৱী এতিয়াই মোক উত্তৰ নালাগে,মোক মাথোঁ দি যোৱা বিশ্বাস,সংকটকালত খামুচি ধৰিম তোমাক।
১০.মোৰ অনুভূতি নদীৰ পকনীয়াৰ দৰে, উপৰিভাগ শান্ত, এবাৰ মাত্ৰ ডুব দি চালেই বুজিবা ই কিমান গভীৰ আৰু তীব্ৰ বেগী ।
১১.প্ৰেমৰ পৰিধি নাথাকে, সংজ্ঞা নাথাকে,ই পানীৰ দৰে,নাদত থ'লে নাদৰ আকাৰ লয়,মহাসাগৰত থ'লে মহাসাগৰৰ । পানীৰ দৰেই ই স্বাধীন,নিজ ইচ্ছাৰে গতি পথ সলায় ,মানুহে বৰ ভুল কৰে প্ৰেমক হাতৰ মুঠিত ৰাখিবলৈ যত্ন কৰি ,পানীক হাতৰ মুঠিত জানো বন্দী কৰিব পাৰি ?
১২.মানুহ সদায় নিজৰ প্ৰতি সৎ হ'ব লাগে । নিজকে ফাঁকি দি থাকিলে জীৱনটো বৰ কষ্টকৰ হয় । পৃথিৱীখনত বহু সম্পত্তিৱান মানুহ দেখিলোঁ ,কিন্তু সুখী আৰু সুখ বিলোৱা মানুহ বৰ কম পালো ।
১৩.জীৱনটোৱেই এটা প্লেটফৰ্ম,ক্ষণিকৰ অপেক্ষা মাথোন , কিন্তু সপোনে জীৱনক লৈ ফুৰে ,ক্ষণিকৰ বাবে নহয় ,সপোন দেখাজনে একো নেহেৰুৱায় ।
১৪.বিছনাক গুৰুত্ব দিলে কৰ্মক্ষমতা কমে,এলেহুৱা হয় । বিশ্ৰাম যেতিয়া বিলাসিতা হ'বলৈ আৰম্ভ কৰে,তেতিয়াই মানুহৰ নৈতিক স্থলনৰো সূচনা হয় ।
১৫.ৰ'দৰ তাপে মানুহক কঠিন আৰু আত্মবিশ্বাসী কৰি তোলে।
১৬.মানুহে নিজৰ বিবেকৰ দুৱাৰ সদায় খোলা ৰাখিব লাগে । শেলুৱৈ নগজাকৈ ৰ'দ -বতাহ সোমাব পাৰে ।
১৭.অপৰাধ কেতিয়াও জন্ম নহয় ।অপৰাধৰ জন্ম ঘটোৱা হয় ।
১৮.পোহৰতো মানুহে মানুহক নেদেখে ।
১৯.বৰ্তমানক লৈ সন্তোষেৰে কাম কৰি যোৱা, ভৱিষ্যতক সুন্দৰ অতীত কৰি ৰাখিব পাৰিবা ।
২০.মই মানুহ হৈ থাকিবলৈ বিচাৰো, মই মোৰ ক্ষুদ্ৰ জীৱনটোক পৃথিৱীৰ কামত লগাবলৈ বিচাৰো ।
২১.পাহৰিব নলগা কথাবোৰ সেইবোৰহে,যিবোৰ অভিজ্ঞতা তোমাৰ আনন্দৰ ।
২২.যি কাম কৰিলে মনত কোনো অন্তদ্বন্দ নহয় ,চৌব্বশ ঘন্টা তুমি প্ৰশান্তিত থাকিব পাৰা ,সেইয়াই নিশ্চয় ভাল কাম ।
২৩.আচলতে জীৱনত সংযোগ আৰু বিয়োগ ,এই দুটা কথা বৰ গুৰুত্বপূৰ্ণ।সংযোগ আৰু বিয়োগেই মানুহৰ জীৱনৰ গতি প্ৰদান কৰে , স্তব্ধও কৰে ,নতুবা সলনি ঘটায় ।
২৪.নাৰীৰ হৃদয় জয় কৰাৰ ক্ষমতা যাৰ নাই,তেনে পুৰুষে শৰীৰ জয় কৰিব খোজে ,ই অতি স্থূল আৰু ঘৃণণীয় ।
২৫.প্ৰেমে সদায় অংক ভুল কৰে , কিন্তু কবিতা ভাল লেখে, জ্যামিতিৰ বাহু নিমিলে , কিন্তু তাৰ ওপৰতে এটা ঘৰ সাজে ,এই একো নজনাকৈ,ভুল কৰি ,অনিয়ম কৰি,নিবিচৰাকৈ যেতিয়া ভাল লাগে ,সেয়াই প্ৰেম ।
Comments
Post a Comment