The Art of Making Memories🌻

মোৰ চেৰীফুলৰ গুলপীয়া পৃথিৱীখনলৈ আন্তৰিক স্বাগতম🌷

"Every single day I live life, every single day I love life."

 Image Credit: Jogrundyart

 

মই মোৰ দৰে হ'ম বুলি ভবা দিনটোৰ পৰাই মোৰ মাজতেই জন্ম হৈছিল এখন স্বতন্ত্ৰ পৃথিৱীৰ।বাস্তৱ আৰু কল্পনাৰ মিশ্ৰিত ৰঙেৰে ৰঙীন এই পৃথিৱী।যিখন পৃথিৱীত মৰম,ভালপোৱা,বিনম্ৰতা,কৃতজ্ঞতা, শ্ৰদ্ধাৰ বাহিৰে আন একোৰে বাবেই ঠাই নাই।মনৰ মাজত কঢ়িয়াই লৈ কেতিয়াও ভাগৰি নপৰা এই পৃথিৱীখন খুব সোনকালেই মানুহে নিজৰ দুচকুৰে দেখিবলৈ পাব।মোৰ অগাধ বিশ্বাস,এইখন পৃথিৱী এপলক চাই যোৱাৰ আপোনাৰো হেঁপাহ জাগিব।এদিন আহিব মোৰ সৰু পৃথিৱীখন ওচৰৰ পৰা চাই যাবলৈ।বহুত কিবাকিবি বিচাৰি পাব।চেৰীফুলৰ সুগন্ধিয়ে দশোদিশ সুবাসিত কৰিব।উজ্জীৱিত হ'ব নকৈ।য'ত আপোনালোকে সৃজনীশীল ,অৰ্থপূৰ্ণ জীৱনৰ অনুশীলন কৰাৰ সুযোগ পাব।এটা ধনাত্মক পৰিমণ্ডলৰ মাজত থাকি এখিনি সদৰ্থক শুভচিন্তাৰ গৰাকী হ'ব পাৰিব।য'ত জীৱন উদযাপনৰ কচৰৎ চলিব।মানুহৰ পৃথিৱীত মানুহক ভালপোৱাৰ আখৰা চলিব।

কিদৰে প্ৰতিটো দিন বিশেষ কৰিব পাৰি-

1.Daily journal:

এৰি অহা দিনবোৰে মনৰ মাজত মৰমৰ ফাঁকু খেলে।পুৰণিৰ পৰশত অতীত বিমণ্ডিত স্মৃতিৰ নিজৰা বয়।অতীতৰ এৰি অহা দিনৰ মোহময় পৰশত জীৱন্ত হৈ উঠে অদম্য আশা।এৰি অহা দিনবোৰে আমাক আঁটি-আঁটি গঢ়ে।জীৱনৰ নতুন অৰ্থ প্ৰদান কৰে।

ডায়েৰীয়ে আমাৰ চিন্তাধাৰাক সুসংগঠিত কৰি ৰখাত সহায় কৰে।দৈনন্দিন পৰিঘটনা, কিছুমান বিশেষ অভিজ্ঞতা বা বিষয় সম্পৰ্কে নিজৰ চিন্তা আৰু অনুভৱক লিপিবদ্ধ কৰাত সহায় কৰে।নিজৰ লক্ষ্য ,আকাংক্ষা, নতুন বছৰৰ সংকল্প,পৰিকল্পনা এই সকলোবোৰ  লিখিবলৈ এখন জাৰ্নেল হৈছে এক ভাল স্থান। সেইসমূহ এখন ডায়েৰী বা জাৰ্নেলত ৰাখি,নিজৰ প্ৰগতি নিৰীক্ষণ কৰিব পাৰোঁ আৰু নিজৰ পৰৱৰ্তী মাইলৰ খুঁটিৰ ওপৰত অধিক মনোযোগ দিবলৈ অনুপ্ৰাণিত অনুভৱ কৰোঁ।

জাৰ্নেল ৰখাৰ সুবিধা হ’ল আমি যিকোনো সময়তে আৰু যিকোনো ঠাইতে নিজৰ সকলো ধাৰণা একে ঠাইতে লিপিবদ্ধ কৰিব পাৰোঁ।  যেতিয়াই নিজৰ মনলৈ কোনো ধাৰণা আহে, তেতিয়াই আমি সেইটো নিজৰ জাৰ্নেলত লিখি ৰাখিব পাৰো।  

ফেৰিছ বুয়েলাৰে এবাৰ কোৱাৰ দৰে, জীৱনটো যথেষ্ট দ্ৰুতগতিত আগবাঢ়ে।  যদি আপুনি ৰৈ পিছলৈ ঘূৰি নাচায়,তেন্তে আপুনি বহু কিবা-কিবি মিছ কৰিব।গৈ থাকিবলৈকে মাজে-মাজে ক্ষন্তেক ৰৈ উভতি চোৱাৰো প্ৰয়োজন।জাৰ্নেলিঙে আমাক এখোজ ৰৈ,পিছলৈ উভতি চাই আত্ম বিশ্লেষণ কৰাৰ এক সুযোগ প্ৰদান কৰে।পুৱা শুই উঠি অথবা নিশা শোৱাৰ আগতে দৈনিক প্ৰতিফলন আমি আমাৰ ডায়েৰী অথবা জাৰ্নেলত লিপিবদ্ধ কৰিব পাৰো।  আমি জাৰ্নেলিঙৰ মাধ্যমেৰে আমাৰ জীৱনটোলৈ উভতি চাব পাৰো আৰু আমি কেনেকৈ সলনি হৈছো আৰু নিজকে উন্নত কৰিবলৈ কি কৰিব পাৰো সেই বিষয়ে চিন্তা কৰিব পাৰো।জাৰ্নেল লিখাটোৱে আমাৰ সৃষ্টিশীলতাক প্ৰোৎসাহিত কৰে।নিজৰ আভ্যন্তৰীণ সৃষ্টিশীলতাক অন্বেষণ কৰাৰ এক সুযোগ প্ৰদান কৰে।অৰ্থপূৰ্ণ জীৱনৰ সাধনা কৰাৰ বাট মোকোলাই দিয়ে।

'Journaling' ৰ মাধ্যমেৰে আমি নিজকে বিচাৰি চাব পাৰো।জীৱন বাটত আমি বিভিন্ন অভিজ্ঞতাৰ মুখামুখি হওঁ।সেই মহঙা পল-অনুপলৰ জীপাল স্মৃতি আমি আমৃত্যু বহন কৰিব পাৰোঁ যদিহে জীৱনৰ প্ৰতিটো দিন নিজৰ ওচৰত ধৰি ৰাখোঁ।কলম আৰু শব্দৰ শক্তি কোনেও নুই কৰিব নোৱাৰে।গতিকে এইক্ষেত্ৰত জাৰ্নেলিং এক উত্তম মাধ্যম।

2.Gratitude journal:

🌷We are the architects of our memories.Depositing good memories in our memory bank enables withdrawals of happiness.

🌷Maintaining a diary allows you valuable 'Me time' .

জীৱনটো জীপাল কৰিবলৈ,প্ৰশ্নহীন আন্তৰিকতাত বুৰ যাবলৈ,নিজৰ সৈতে প্ৰেমত পৰিবলৈ,নিজৰ মাজত নিজৰে এখন পৃথিৱী গঢ়িবলৈ,নিজৰ মাজত সপোনৰ শ্ৰৱন্তী প্ৰবাহিত কৰিবলৈ নিজেই নিজৰ শ্ৰেষ্ঠ বন্ধু হোৱাটো জৰুৰী।এইক্ষেত্ৰত ডায়েৰীখন মোৰ বাবে বিশ্বস্ত লগৰী।এৰি অহা দিনৰ নানান চিত্ৰবোৰ ছায়াছবিৰ দৰে মনৰ আইনাত এদিন জিলিকি উঠিব। সোণালী অতীতৰ সোণসৰা স্মৃতিয়ে বুৰাই পেলাব সমগ্ৰ সত্বা।সযত্নৰক্ষিত স্মৃতিৰ পেৰা মেলি এদিন মাথোঁ বিচাৰি যাম পুৰণি দিনবোৰলৈ।তন্ময় হৈ পঢ়ি ৰ'ম ডায়েৰীৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠা।সময় পাৰ হৈ যায়,একান্তই নিজৰ বুলি নিজৰ ওচৰত থাকি যায় এখিনি জুৰণীয়া স্মৃতি।কৃতজ্ঞতা এপাহ গোলাপৰ দৰেই।কৃতজ্ঞতাৰ জাৰ্নেলে এগৰাকী ব্যক্তিৰ সৰ্বাঙ্গীন বিকাশত বৰঙণি যোগায়।

3.Creative journal:

4.Art journal:

5.Nature journal:

🌷Week at a glance/Month at a glance/Monthly Overview/Year at a glance:

"সময়ৰ শক্তিশালী বক্ষত এৰি দিব পাৰো আমাৰ অনাগত সময়"।

🌷স্মৃতিৰ বোকোচাত উঠিয়েই আমি এৰি অহা সেউজীয়া দিনবোৰলৈ উলটি যাব পাৰো।সোণালী দিনৰ সোঁৱৰণৰ ৰি-ৰিয়া বতাহে সকলোকে চুই যায়।হাতৰ পৰা সৰি পৰে  সময়।দিন যায়,ৰাতি আহে।ৰাতি আহে,দিন যায়।বিৰামবিহীন ভাৱে দিনবোৰ গৈ থাকে।কিন্তু ইচ্ছা কৰিলেই আমি প্ৰতিটো দিন বিশেষ কৰিব পাৰোঁ, উদযাপন কৰিব পাৰোঁ।সময়ে দি যোৱা বিশেষঃ অনুভৱক আমি একান্তই নিজৰ বুলি সাঁচি ৰাখিব পাৰোঁ।ব্যতিক্ৰমধৰ্মীতাই একঘেয়ামী জীৱনৰ জড়তা ভাঙি জীৱনলৈ নতুনত্ব আনে।সময়ক ধৰি ৰাখিবৰ বাবে আমি দৈনন্দিন ডায়েৰী বা জাৰ্নেল লিখাৰ উপৰিও সাপ্তাহিক, মাহটোৰ শেষত বা বছৰটোৰ শেষত নিজকে এবাৰ জুকিয়াই চাব পাৰোঁ।পৰাপক্ষত দৈনিক প্ৰতিটো দিন নিজৰ মাজত সাঁচি ৰাখিব পাৰিলে ভাল।

🌷আমি কি গান শুনো,কি কিতাপ পঢ়োঁ, আমি কি চাওঁ,এইসমূহেও আমাৰ ভিতৰৰ মানুহজন বা মানুহজনীক ক'বনোৱাৰাকৈয়ে গঢ়ি তোলে।গতিকে আমি পঢ়া ভাল ভাল কিতাপবোৰৰ ওপৰত গ্ৰন্থ টোকা,প্রিয় সংলাপ, কিতাপখনৰ পৰা আমি কি শিকিলোঁ সেইসমূহ লিপিবদ্ধ কৰি ৰাখিব পাৰোঁ।ঠিক তেনেদৰে ভাললগা গীতৰ কথা,বিভিন্ন ভিডিও চাই আমি তাৰ পৰা কি নতুন কথা শিকিব পাৰিলোঁ সকলো লিখি ৰাখিব লাগে।

🌷কেইবাবছৰ ধৰি নিজৰ মাজত আন এটা অভ্যাস গঢ়ি তোলাৰ প্ৰয়াস কৰিছিলোঁ।সেই অনুসৰি প্ৰতিদিনাৰ বাবে যিকোনো এটা  প্রিয় আখৰ নিৰ্বাচন কৰি সেই আখৰৰেই একোটা প্রিয় শব্দ,প্রিয় বাক্য,আৰু এজন প্রিয় ব্যক্তিৰ বিষয়ে কিছু লিখি ৰাখিছিলোঁ।মানুহৰ কথাই মানুহক যিদৰে ক্ষত বিক্ষত কৰিব পাৰে ঠিক তেনেদৰে মানুহৰ কথাই মানুহক জীয়ন দিব পাৰে।ব্যক্তিগতভাৱে নিজৰ জীৱনত লাভ কৰা বিভিন্ন ভাললগা মন্তব্য,পৰামৰ্শ লিখি ৰখাৰ প্ৰয়াস কৰি আহিছোঁ।  

🌷A letter to yourself/A letter to your future self/

আপুনি নিজকে কেনেকৈ চাব বিচাৰে:

"সময় তোকে ৰাখিম মই যে  ভৰাই মোৰ কৰণি..."

নিজলৈ নিজেই চিঠি লিখাটো এটা বৰ ধুনীয়া অভ্যাস।নিজৰ ওপজাদিনটো বিশেষ কৰি তুলিবলৈকে প্ৰতি জন্মদিনত মুঠ দহখন চিঠি নিজক উপহাৰ দিওঁ।দিনটোৰ এখিনি সময় নিজৰ সৈতে নিৰলে কটোৱাটো বৰ জৰুৰী।এই পৃথিৱীত প্ৰথমে নিজক বুজি পোৱাটো,নিজক ভালপোৱাটো আটাইতকৈ জৰুৰী।আমি নিজকে কিদৰে চাব বিচাৰো সেই সম্পৰ্কেও আমি নিজৰ মাজতে জুকিয়াই চাই লিপিবদ্ধ কৰি ৰাখিব পাৰোঁ।

বৈ যায় সময়,

ৰৈ যায় স্মৃতি

হৃদয়ৰ পৰা হৃদয়লৈ

তোমাৰ পৰা মোলৈ।

মোৰ এনে মন যায় যেন জীৱনৰ প্ৰতিটো দিন,প্ৰতিটো পল-অনুপল সামৰি থ'ম নিজৰ মাজত। লিখি ৰখা প্ৰতিটো ডায়েৰীৰ পৃষ্ঠাত 'মই' নামৰ সুবাস ছটিয়াই থৈ যাম।মানুহে এদিন মোক বিচাৰি পাব,বিচাৰি আহিব...বহুত কাম কৰিবলৈ বাকী আছে,বহুত কামৰ পৰিকল্পনাঃ বাকী আছে।কি যে এক অবুজ হেঁপাহ।এদিন মই কৰা কামবোৰে কথা ক'ব...বহুত কথা,বহুত কাহিনী।মোৰ এই আকুলতা,এই হেঁপাহ এদিন পূৰ্ণ হ'ব।ড৹নিৰ্মলপ্ৰভা বৰদলৈয়ে কোৱাৰ দৰে মই বাৰু মোক ক'ত থৈ যাম???আজিৰ পৰা এবছৰৰ পিছত মই বাৰু নিজক ক'ত দেখিবলৈ পাম...কেইবাবছৰৰ আগতেই বুকুত এটা বৰণীয়া সপোনে আহি স্থিতি লৈছিলহি।সপোনটো একোলা-দুকোলাকৈ লাগে-লাহে ডাঙৰ হৈছে।এদিন নিজতকৈও ডাঙৰ হ'ব মোৰ এই সেউজবুলীয়া হেঁপাহ।

জীৱনে নি আছে,

মই গৈ আছোঁ।

গৈ থকাই জীৱন।

গতিত জীৱন আছে।

ৰৈ যোৱা মানেই

সকলোফালে কেৱল আৰু কেৱল শূন্যতা।

প্ৰতিনিশা

হেঁপাহ বোৰ সাৰে থাকে

তাতে মই জী থাকোঁ,

জী উঠোঁ।

সৰু সৰু সপোনৰ তৰাফুল বচা মইয়ো কেতিয়াবা সূৰ্য হোৱাৰ অলীক সপোন ৰছো।মোৰেই উত্তাপত সহস্রপাহী সুৰুযমুখী ফুল ফুলি উঠাৰ অন্তহীন বাসনা ৰাখোঁ।অনুভূতিৰ বোৱতী নৈ এখন মোৰ মাজত অহৰ্নিশে বৈ থাকে।প্ৰতিটো দিনাই মই স্মৃতি বুটলি জোলোঙাত ভৰাই যাওঁ,এই স্মৃতিবোৰেই মোৰ বাবে মাণিক,অমূল্য ধন।বৈ যোৱা সময়ৰ সোঁতত ৰৈ যায় কেৱল আৰু কেৱল স্মৃতি।স্মৃতি বুটলি ৰখা মানুহবোৰলৈ সেয়েহে বৰ মায়া জাগে।প্ৰতিযোগিতাৰ পৃথিৱীখনৰ মইও এগৰাকী অংশীদাৰ হ'লেও পৰাপক্ষত এই পৃথিৱীখনত আজি পৰ্যন্ত নিজক বিলীন কৰি দিয়া নাই।পণ আছে কিবা এটা নতুন কৰাৰ,পণ আছে কিবা এটা বেলেগ কৰাৰ।নিজতকৈ ডাঙৰ হোৱাৰ এটা হেঁপাহ কঢ়িয়াই লৈ ফুৰো নিজৰ লগত।দৌৰি দৌৰি ভাগৰ লাগিলে ক্ষন্তেক ৰৈ নিজলৈ চাওঁ,মই বাৰু জীৱনটোৰ পৰা কি বিচাৰোঁ?মান-মৰ্যাদা নে আন কিবা?নিজৰ ভিতৰত কুচি-মুচি শুই থকা মইজনীয়ে চিৎকাৰ কৰি উঠে-আন্ধাৰত জিলিকা জোনাকী পৰুৱাটোহে মোৰ বৰকৈ প্রিয়।পোহৰ বিয়পোৱা জোনাকী পৰুৱা হ'ম মই।কেৱল নিজৰ নহৈ মই সমূহৰ বাবে হ'ব লাগিব।মানুহৰ বুকুৰ বৰঘৰত ঠাই লোৱা মানুহ হব লাগিব।জীৱন জিনাৰ গান গোৱা মানুহ হ'ব লাগিব মই।ভাগৰুৱা মনবোৰক নিজৰ শব্দৰে নিচুকাব পাৰিব লাগিব, জীৱনৰ ওচৰত হাৰ মনা মানুহৰ মনত এটা আলফুলীয়া সপোন গুঁজি দিব পাৰিব লাগিব।বিশ্বাস হেৰুওৱা মানুহৰ মনত কিঞ্চিত বিশ্বাস জন্মাব পাৰিব লাগিব।হাঁহিবলৈ পাহৰা মানুহৰ ওঁঠত এটা মিঠা হাঁহি আঁকি দিব পাৰিব লাগিব।গীত গাবলৈ পাহৰা মানুহৰ মুখত এটা সুৰ আনি দিব পাৰিব লাগিব।মৰম আকলুৱা মানুহবোৰক এখিনি মৰমেৰে আৱৰি ৰাখিব পাৰিব লাগিব।এটাই জীৱন,,,তাক গঢ়ি পিটি বিনন্দীয়া কৰিব পাৰিব লাগিব।নিজৰ মাজত যিখিনি আছে,যিখিনি সংযোগ কৰিম,সকলোখিনি সিঁচি যাম ইয়াতেই,এই পৃথিৱীতেই।তাতেই এখিনি নতুন সপোনে সঁজাল ধৰিব,মই নোহোৱাৰ পিছতো মই ফুলি থাকিম বিভিন্ন ৰূপত,বিভিন্ন জনৰ মাজত।সৰু সৰু সপোনবোৰ,গুটিমালি আশাবোৰৰ সৈতেই মোৰ সহৱস্থান।মিঠা অনুভৱ এখিনি হৃদয়বনত লৈ মই ঘূৰি ফুৰোঁ অহৰহ।ধৰি ৰাখিব পৰাকৈ মোৰ ওচৰত এখিনি স্মৃতি আছে।ধৰি ৰাখিবলৈতো সকলোৰে ওচৰত এখিনি সেউজ স্মৃতিয়েই থাকে।সেইখিনিৰেই চহকী মানুহ আমি।মোৰ অতীত,বৰ্তমানৰ মাজত এখন দীঘলীয়া পৰ্দা।স্মৃতিৰ পৰ্দা।এই পৰ্দাৰ দুকাষে দুখন সুকীয়া পৃথিৱীৰ অৱস্থিতি।পৰ্দাৰ এফালে সেই সময় আনফালে এই সময়।তাৰ মাজতেই দুলি থাকোঁ মই,দুলি থাকে আপুনি।মান,সন্মান,টকা-পইচাতো সকলোৱেই গোটায়,আমিও গোটাও, গোটোৱাটো জৰুৰী।আহকচোন,জীৱনৰ প্ৰতিটো দিন আমি বিশেষঃ কৰি সাঁচি ৰাখোঁ স্মৃতিৰ বেংকত।অন্য একো দিব নোৱাৰিলেও পিছলৈ ঘূৰি চাই দেখিব জীৱনৰ আটাইতকৈ শ্ৰেষ্ঠ উপহাৰ আপুনি নিজেই নিজক প্ৰদান কৰিছে।এৰি অহা সোণবছা দিনবোৰে,কাহিনীবোৰে আপোনাৰ ওঁঠত ক'বনোৱাৰাকৈয়ে হাঁহি এটি আলফুলে গুঁজি দিছে।আহক,আজিৰ পৰাই আমাৰ সময়বোৰ ধুনীয়া কৰি যাওঁ,বিশেষ কৰি যাওঁ,ৰঙীন কৰি যাওঁ,জীপাল কৰি যাওঁ,উদযাপন কৰি যাওঁ।