Posts

Showing posts from April, 2022

জলকন্যা

Image
 জলকন্যা  মণিকুন্তলা ভট্টাচাৰ্য শব্দৰ উত্তাপ আৰু প্ৰেৰণা কিমান বেছি হয়তো সেইয়া কোনেও অস্বীকাৰ কৰিব নোৱাৰে।শেহতীয়াকৈ পঢ়ি শেষ কৰিছিলোঁ মণিকুন্তলা ভট্টাচাৰ্য্যৰ জলকন্যা।চিত্ত উদ্বেলিত কৰি পাঠকক ধৰি ৰাখিব পৰাকৈ সক্ষম উপন্যাসখনৰ প্ৰতিটো পৃষ্ঠা।উপন্যাসখনৰ পাতে পাতে সিঁচৰিত হৈ আছে তথ্যসমৃদ্ধ নানানটা কথা।উপন্যাসখনত শীতকালত বনভোজ স্থলী হিচাপে জনপ্ৰিয় চম্পাৱতী জলপ্ৰপাতৰ ইতিহাস,শোষিত,নিষ্পেষিত,বঞ্চিত চাহ কৰ্মী সকলৰ কৰুণ জীৱন গাঁথা সহিতে তেওঁলোকৰ মাজত বৰ্তি থকা বিভিন্ন অন্ধবিশ্বাস,কুসংস্কাৰৰ এখনি জীৱন্ত ছবি,মাধৱ কন্দলি,অনন্ত কন্দলি,মহেন্দ্ৰ কন্দলিৰ টোল , অসমৰ জাতীয় উৎসৱ বিহুক ইংৰাজে বন্ধ কৰা, পুনৰ প্ৰচলন কৰোৱা,প্ৰকৃতিৰ অনুপমেয় বৰ্ণনা আনন্দৰাম ঢেকিয়াল ফুকনে মোফাট চাহাবলৈ দীঘলীয়াকৈ চিঠি লিখা , চোৱাং হাবি আৰু পক্ষীতীৰ্থ বিললৈ অহা বিভিন্ন প্ৰত্যাহ্বান,জিয়াজুৰী চাহ বাগিচাত কৰ্মৰত মেনেজাৰ চাহাব আৰু মেমচাহাবৰ জীৱনৰ অনন্য কাহিনী,প্ৰতিটো ঋতু,খাদ্য সম্ভাৰৰ বর্ণনা আকৰ্ষণীয় ৰূপত উপস্থাপন কৰিছে।

সন্ধ্যা

Image
  মূলতঃ HIV ৰ আধাৰিত মণিকুন্তলা ভট্টাচাৰ্য্যৰ দ্বাৰা ৰচিত 'সন্ধ্যা' এখনি মনোৰম সুখপাঠ্য উপন্যাস।উপন্যাসখনৰ কেন্দ্ৰীয় চৰিত্ৰ হৈছে সন্ধ্যা।সন্ধ্যাই খুব কম বয়সতেই নিজৰ  মাতৃৰ মৰমৰ বন্যাৰ পৰা বঞ্চিত হৈছিল।পৰৱৰ্তী সময়ত দেউতাকৰ বুকুৰ তপত উমত তাই ডাঙৰ হৈছিল।প্ৰেম জীৱনৰ ৰঙীন মোহ।প্ৰেম মানেই যেন হৃদয় জুৰুৱা এটা গুপুত বাৰ্তা।কৈশোৰৰ দুৱাৰদলিত খোজ থৈ সন্ধ্যাইয়ো নিজৰ সপোন কোঁৱৰ জনৰ এখনি ছবি যেন বুকুত গুজি লৈছিল।তাইৰ সপোনৰ ৰাজকুমাৰজন আছিল ইৰফান।প্ৰেমত প্ৰাপ্তি এক চিৰন্তন হাবিয়াস।কিন্তু ৰক্ষণশীল সমাজব্যৱস্থাৰ শিকলি ছিঙি প্ৰেমৰ নিচান উৰুৱাবলৈ সেই পটভূমিত বৰ সহজ নাছিল।তদুপৰি  শাৰীৰিক আৰু মানসিক ভাৱে ভগ্নপ্ৰায় হোৱাৰ পিছতো কিদৰে সদিচ্ছা,জীৱনৰ প্ৰতি এক ইতিবাচক দৃষ্টিকোণ তথা সঁচা প্ৰেমৰ উমাল সান্নিধ্যত মৰমৰ আবিৰ সানি যন্ত্ৰণাক প্ৰত্যাহ্বান জনাব পাৰে তাৰেই এক সাৱলীল বৰ্ণনা উপন্যাসখনত বৰ্ণনা কৰা হৈছে।লগতে HIV ৰোগৰ  প্ৰতি থকা নানানটা সমাজৰ প্ৰতিষ্ঠিত ধাৰণাৰ পৰিৱৰ্তে এক বিজ্ঞানসন্মত বিশ্লেষণ উপন্যাসখনত ঔপন্যাসিকগৰাকীয়ে আগবঢ়াইছে।

নীলকণ্ঠী ব্ৰজ

Image
 নীলকণ্ঠী ব্ৰজ মামণি ৰয়ছম গোস্বামী জোনাকী পৰুৱাৰ এধানি পোহৰে অমানিশাৰ গভীৰ এন্ধাৰত বাট দেখুওৱাৰ দৰে গ্ৰন্থ অধ্যয়নে মোৰ মনত ৰামধেনুৰ সাঁতো বৰণীয়া ৰং বোলায়।জনদৰদী সৃষ্টিকামী মনটোৰ বাবে মামণি ৰয়ছম গোস্বামী বাইদেউৰ গ্ৰন্থ সমূহ ব্যক্তিগতভাৱে অতিকৈ প্রিয়।হৃদয় সাগৰত শত সহস্ৰ লহৰ তুলিব পৰাকৈ তেখেতৰ কলম শক্তিশালী।যি শিহৰিত কৰি তোলে প্ৰতিজন পাঠকক।অনুপম শব্দৰ নিৰ্বাচনীয়তা,নিজস্ব বাস্তৱিক অভিজ্ঞতাৰ ভিত্তিত সাৰস্বত সাধনাৰে ৰাজ্যিক,ৰাষ্ট্ৰীয়, আন্তঃৰাষ্ট্ৰীয় বিভিন্ন পটভূমিক লৈ পাঠকৰ হৃদয়তন্ত্ৰীত জোকাৰণি তুলিব পৰাকৈ তেওঁ লিখি উলিয়াই প্ৰতিখন উপন্যাস।'নীলকণ্ঠী ব্ৰজ' মামণি ৰয়ছম গোস্বামীৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন বলিষ্ঠ  আৰু কালজয়ী উপন্যাস।প্ৰধানত: বৃন্দাবনৰ পটভূমিত জালিকটা অনুভৱেৰে লিখি উলিওয়া হৈছে নীলকণ্ঠী ব্ৰজ।য'ত বিধৱা সকলৰ এখনি ধূসৰ ছবি বৰ্ণনা কৰা হৈছে।সৌদামিনী-যাৰ শিৰৰ সেওঁতাত আশীৰ্বাদ হৈ জিলিকি আছিল এমুঠি ৰক্ত পলাশ।পলাশৰ ৰঙা ৰংটোৰ ৰঙীন আভাত তাইও অমাৱশ্যাৰ পিছৰ জোনাকৰ দৰেই জিলিকি আছিল।কিন্তু সময়ৰ সোঁতত সৌদামিনীয়ে খুব কম বয়সতেই বৈধব্যক আঁকোৱালি ল'বলগীয়া হৈছিল।ভক্তিপীঠ ব্ৰজলৈ মোক্ষ লাভ কিম্বা জ...

গঙা চিলনীৰ পাখি

Image
 গঙা চিলনীৰ পাখি ড৹ লক্ষ্মীনন্দন বৰা শব্দৰ দাপোণত আপোন মুখ খনি দেখা পাওঁ।শব্দৰ বটবৃক্ষৰ ছাঁত জিৰাই ইউকেলিপটাছৰ দৰে ওখ হোৱাৰ সেউজীয়া সপোন ৰচো। ড° লক্ষ্মীনন্দন বৰাৰ দ্বাৰা ৰচিত "গঙা চিলনীৰ পাখি" মোৰ পঢ়ি ভাল লগা প্রিয়  উপন্যাসৰ অন্যতম। ১৯৭৫ চনত এই উপন্যাসখনকেই প্ৰধান আধাৰ হিচাপে লৈ অসমীয়া চলচ্চিত্ৰ  পৰিচালক পদুম বৰুৱাই  "গঙা চিলনীৰ পাখি" শীৰ্ষক কথাছবিখন নিৰ্মাণ কৰিছিল।বাসন্তী,ধনঞ্জয়,ভোগৰাম উপন্যাসখনৰ কেতবোৰ চৰিত্ৰ।প্ৰধানত অসমৰ নগাঁও জিলাৰ সোনাই নৈৰ পাৰৰ গ্ৰাম্য জীৱন শৈলীক মূল পটভূমি হিচাপে লৈ উপন্যাসখনৰ কাহিনীয়ে গতি কৰিছে।গ্ৰাম্য জীৱনৰ বিচিত্ৰ কাহিনী,সভ্যতা, সংস্কৃতি, ৰীতি-নীতি,পৰম্পৰা, লোকাচাৰ সকলোৰে পৰশ পৰিছে উপন্যাসৰ পাতত।হৃদয়ৰ জপনা খুলি প্ৰেমে নিগাজিকৈ ঘৰ সাজে মানুহৰ বুকুত।বাসন্তীৰ  ককায়েক ভোগৰামে অসৎ প্ৰক্ৰিয়াৰে ধনী হোৱাৰ লোলোপ বাসনাৰ উদ্দেশ্য বাসন্তীৰ বিবাহ মথুৰা মণ্ডলৰ লগত সম্পন্ন কৰে। পুৰুষতান্ত্ৰিক চিন্তাধাৰাৰ বশৱৰ্তী হৈ কিদৰে বাসন্তী আৰু ধনঞ্জয়ৰ  ভালপোৱাৰ স্তৱক অসম্পূৰ্ণ হৈ ৰয় সেই কাহিনীও উপন্যাসখনত সুন্দৰকৈ বৰ্ণিত কৰা হৈছে।   ...

উপকূল

Image
 উপকূল আকাশ দীপ্ত ঠাকুৰ অসমীয়া মাহেকীয়া আলোচনী 'স্বৰ্ণলিপি'ত ধাৰাবাহিক ৰূপে প্ৰকাশ পোৱা 'উপকূল ' নামৰ সামাজিক  উপন্যাসখনত প্ৰধানতঃ ভাস্বত হৈ উঠিছে ৰক্ষণশীল সমাজ ব্যৱস্থাৰ এখনি জীৱন্ত প্ৰতিচ্ছবি। পিতৃগৃহত মণিমালাৰ জীৱন,সমীৰণ মণিমালাৰ প্ৰেম ,মণিমালাৰ প্ৰশান্তৰ সৈতে বিবাহ, মণিমালাৰ বৈধৱ্য জীৱন আৰু শেৱালিৰ জীৱন পৰিক্ৰমা,মণিমালাৰ গুৱাহাটী আগমণ , সমীৰণৰ লগত সাক্ষাৎ আৰু শেষত মণিমালা-সমীৰণৰ বিবাহৰ কাহিনীৰে উপন্যাসখনৰ যতি পৰে।  মণিমালা,শেৱালি,ইন্দ্ৰ মৌজাদাৰ, অৰুণী, পাৰ্থ, বাখৰী, এধানী, সমীৰণ, অমিয়, পৱিত্ৰ, বুবুল, হেমাংগ, মালতী, লিলি, সৌৰভ, শিখা, দেৱাহুতি ইত্যাদি উপন্যাসখনৰ কেতবোৰ চৰিত্ৰ।উপন্যাসখনত মণিমালা আৰু শেৱালি এই দুটি চৰিত্ৰক ঔপন্যাসিক গৰাকীয়ে শক্তিশালীৰূপত অংকন কৰিছে।ভোগদৈ নৈৰ পাৰৰ পৰা ইন্দ্ৰ মৌজাদাৰৰ মৰমৰ দুহিতা মণিমালা ধনশিৰিৰ পাৰৰ অৱসৰপ্ৰাপ্ত শিক্ষক অমিয়ধৰ ভট্টাচাৰ্যৰ ঘৰৰ বোৱাৰী হৈ আহে।কিন্তু বিয়াৰ কিছু দিনৰ পিছতেই মণিমালাৰ স্বামী প্ৰশান্তৰ মৃত্যু হয়।মণিমালাৰ জাক আছিল শেৱালি।বিয়াৰ বহু বছৰৰ পিছতো শেৱালিৰ কোলা শুৱনি হোৱা নাছিল।মণিমালাই সৰুৰেপৰাই সংগীতৰ চৰ্চা অব...

পিচৱাই লোককলা

Image
  বল্লভাচাৰ্য বিদ্যালয়ৰ বৈষ্ণৱসকলে প্ৰথমে ৰাজস্থানৰ নাথদ্বাৰত পিচৱাই কলাৰ পৰিচয় দিছিল। সাধাৰণতে ভগৱান শ্ৰীনাথজীৰ কাহিনী দেখুওৱা এই চিত্ৰসমূহ মন্দিৰত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল।   নাথদ্বাৰৰ জংগড আৰু গৌড় জাতিয়ে পিচোৱাই চিত্ৰসমূহ সৃষ্টি কৰিছিল। পিচৱাই চিত্ৰসমূহত বিভিন্ন কাহিনী ৰচনা কৰা হয়, যাৰ ভিতৰত আছে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ জীৱন, শ্ৰীনাথজী (ভগৱান কৃষ্ণৰ অৱতাৰ), বল্লভাচাৰ্যৰ পাৰিবাৰিক ইতিহাস, গৰু, পদুম আৰু প্ৰকৃতিৰ আন বহুতো সুন্দৰ আৰ্হি।  সংশ্লিষ্ট পৃষ্ঠভূমিৰ স্কেচ কৰিবলৈ জিংক আৰু এঙাৰ ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল। ৰঞ্জকবোৰ খনিজ যৌগ আৰু উদ্ভিদৰ সামগ্ৰী যেনে কপাৰ এচিটেট, পাৰা ছালফাইড, ইণ্ডিগোৰ পৰা আহৰণ কৰা হৈছিল। পেইণ্টিং ব্ৰাছবোৰ সূক্ষ্ম ৰেখাৰ বাবে ছাগলীৰ চুলি আৰু কাঠবিলাকৰ আঁহ আদিৰে  তৈয়াৰ কৰা হৈছিল। পিচৱাই চিত্ৰসমূহত বিভিন্ন ধৰণৰ শৈলী আৰু বিষয়বস্তু বৰ্ণিত কৰা হয়।উদাহৰণস্বৰূপে- ৰাসলীলাত গোপীসকলৰ সৈতে ভগৱান শ্ৰীকৃষ্ণৰ নৃত্য , গিৰিৰাজা পিচৱাইত ভগৱান কৃষ্ণক তীব্ৰ বৰষুণৰ পৰা মানুহক সুৰক্ষিত কৰিবলৈ তেওঁৰ কণমানি আঙুলিত গোবৰ্ধন পৰ্বত কঢ়িয়াই নিয়া চিত্ৰ, গোপষ্টমীত ভগৱান কৃষ্ণক তেওঁৰ বাঁহী ব...

টিকুলি লোককলা

Image
  ভাৰতবৰ্ষ একাধিক থলুৱা কলা-সংস্কৃতি আৰু ইতিহাসেৰে সমৃদ্ধ এখন দেশ।  টিকুলি কলা হৈছে বিহাৰৰ এক অনন্য কলা, যাৰ এক অতি সমৃদ্ধ আৰু গভীৰ পৰম্পৰাগত ইতিহাস আছে। 'টিকুলি' শব্দটো হৈছে 'বিন্দি'ৰ স্থানীয় শব্দ, যি সাধাৰণতে এক উজ্জ্বল, ৰঙীন বিন্দু যাক মহিলাসকলে কপালত লগায়। অতীতত, বিন্দিটো বুদ্ধিৰ উপাসনা আৰু মহিলাৰ শালীনতা সংৰক্ষণৰ এক সাংকেতিক উপায় হিচাপে সৃষ্টি কৰা হৈছিল। অৱশ্যে, আজিৰ সময়ত, টিকুলি কলাই বিহাৰৰ মহিলাসকলৰ বাবে সৱলীকৰণৰ উৎস হিচাপে কাম কৰে। মোগল সাম্ৰাজ্যৰ পতন, আৰু ব্ৰিটিছ ৰাজৰ আগমনৰ লগে লগে টিকুলি কলাই তীব্ৰ প্ৰত্যাহ্বানৰ সন্মুখীন হৈছিল। ব্ৰিটিছে ঔদ্যোগিকৰণৰ নীতি প্ৰৱৰ্তন কৰিছিল, আৰু থলুৱা সামগ্ৰীবোৰৰ যন্ত্ৰ-নিৰ্মিত সামগ্ৰীৰ ওচৰত চাহিদা ক্ৰমান্বয়ে হ্ৰাস পাইছিল। যন্ত্ৰৰ দ্বাৰা নিৰ্মিত বিন্দি বজাৰলৈ অহাৰ লগে লগে হাজাৰ হাজাৰ টিকুলি শিল্পী নিবনুৱা হৈ পৰিছিল, আৰু টিকুলি কলা যান্ত্রিকতাৰ মাজত হেৰাই গৈছিল। এই কলাক পুনৰুজ্জীৱিত কৰাৰ ক্ষেত্ৰত চিত্ৰাচাৰ্য পদ্মশ্ৰী উপেন্দ্ৰ মহাৰথীয়ে এককভাৱে নিৰন্তৰ প্ৰচেষ্টা অব্যাহত ৰাখিছিল। শিল্পী, কাৰিকৰ আৰু চিত্ৰশিল্পী শ্ৰী অশোক কুমাৰ বি...

তাঞ্জোৰ লোকচিত্ৰ

Image
  দক্ষিণ ভাৰতৰ এক ধ্ৰুপদী লোককলা থাঞ্জাভুৰ চিত্ৰ  যাক তাঞ্জোৰ চিত্ৰবুলিও জনা যায় –যি সেই বিশেষ  অঞ্চলটোৰ সমৃদ্ধ শৈল্পিক পৰম্পৰাৰ এক উৎসৱ, যাক ভাৰতৰ তামিলনাডুৰ থাঞ্জাভুৰ চহৰৰ নামেৰে নামাকৰণ কৰা হৈছে। তাঞ্জোৰ চিত্ৰবোৰ জীৱন্ত ৰং আৰু গৌৰৱময় অলংকাৰ, বিশেষকৈ সোণৰ পাত ব্যৱহাৰ কৰি অংকন কৰা হয় যি দেৱতাসকলৰ অত্যাধিক চিত্ৰণৰ বাবে জনাজাত।  যদিও এইবিধ লোককলাত বিগত বছৰবোৰত বিভিন্ন পৰিৱৰ্তন আহিছে, ই আজিও কলাপ্ৰেমীসকলৰ মাজত জনপ্ৰিয় হৈ আছে। তাঞ্জোৰ চিত্ৰকলাই ষোড়শ শতিকাৰ ভাৰতীয় কলাৰ পৰা অনুপ্ৰেৰণা লাভ কৰিছিল, যেতিয়া বিজয়নগৰ ৰায়সকলে নায়ক ৰাজ্যপালৰ জৰিয়তে দক্ষিণ ভাৰতত তেওঁলোকৰ বিশাল ৰাজ্য পৰিচালনা কৰিছিল।  নায়কসকল কলা আৰু সাহিত্যৰ মহান পৃষ্ঠপোষক আছিল। ১৬৭৬ চনত এই অঞ্চলত মাৰাঠা শাসন প্ৰতিষ্ঠা কৰা হয় আৰু মাৰাঠা শাসকসকলে কলা আৰু শিল্পীসকলৰ বিকাশত উদগনি দিয়ে।  মাৰাঠা প্ৰাসাদ আৰু অট্টালিকাবোৰ দেৱতাসকলৰ লগতে মাৰাঠা শাসক, সভাসদ আৰু আভিজাত্যৰ বৃহৎ চিত্ৰৰে সজ্জিত আছিল।  প্ৰায় সকলো দেৱতাক বৃত্তাকাৰ মুখ, বাদামৰ আকৃতিৰ চকু আৰু সুশৃংখল শৰীৰেৰে দেখুওৱা হৈছিল।  মাৰাঠা...

কেৰালাৰ ম্যুৰাল চিত্ৰ

Image
  কেৰালাৰ ম্যুৰাল চিত্ৰসমূহ অঞ্চলটোৰ সংস্কৃতি আৰু শৈল্পিক পৰম্পৰাৰ আটাইতকৈ প্ৰতিষ্ঠিত প্ৰতীক হৈ আছে।  ভাৰতৰ 'অংকন' পৰম্পৰাৰ ভিতৰত আটাইতকৈ পুৰণি হৈছে অজন্তা গুহাৰ দেৱালত খোদিত জাটাকা টেলচ। তাৰ পৰা, বৌদ্ধ ,ভিক্ষুসকলে ইয়াক পৃথিৱীৰ বিভিন্ন প্ৰান্তলৈ লৈ যায়, য'ত সংস্কৃতিৰ সংশ্লেষণৰ জৰিয়তে কলাৰ বিকশিত হয়। কেৰালাত, ম্যুৰাল কলাৰ পৰম্পৰা খ্ৰীঃ অষ্টম শতিকাৰ পৰা পোৱা যায়।  কেৰালাৰ প্ৰথমখন ম্যুৰাল চিত্ৰ তিৰুনান্দিকাৰা গুহা মন্দিৰত থকা বুলি কোৱা হয়। কেৰালাৰ ম্যুৰাল চিত্ৰসমূহ বেছিভাগ চতুৰ্দশ শতিকাৰ। কেৰালাত ১৫০ তকৈও অধিক মন্দিৰ আছে য'ত প্ৰাচীন ম্যুৰাল কলা আছে। প্ৰাৰম্ভিক চিত্ৰসমূহ কেৰালাৰ ভৌগোলিক অৱস্থা আৰু প্ৰকৃতিৰ দ্বাৰা প্ৰভাৱিত হৈছিল। পিছলৈ সাংস্কৃতিক ক্ষেত্ৰ আৰু ভক্তি আন্দোলনেও চিত্ৰশিল্পীসকলক অনুপ্ৰাণিত কৰিছিল। দেৱতাসকলক প্ৰশংসা কৰিবলৈ মাটিত থকা 'কালামেঝুথু'ৰ আনুষ্ঠানিক অংকনবোৰো উদ্ভৱ হৈছিল। সম্ভৱতঃ এনেকুৱা প্ৰতিনিধিত্বৰ পৰাই ম্যুৰাল চিত্ৰৰ উদ্ভৱ হৈছিল।  দক্ষিণ ট্ৰাভাঙ্কোৰৰ পদ্মনাভপুৰম প্ৰাসাদৰ ম্যুৰালত দেখুওৱা মহিলাসকলৰ দীঘল মুখ আৰু সুগঠিত শৰীৰ আছে। মাটানচেৰী প্ৰ...

ৱাৰ্লি লোকচিত্ৰ

Image
  ৱাৰ্লি লোকচিত্ৰ হৈছে মুখ্যতঃ সহদ্ৰীৰ উত্তৰ অঞ্চলৰ জনজাতীয় লোকসকলৰ দ্বাৰা সৃষ্টি কৰা এক প্ৰকাৰৰ জনজাতীয় কলা।এই ৱাৰ্লি জনজাতীয় চিত্ৰকলাৰ প্ৰথম উৎপত্তি মহাৰাষ্ট্ৰত হৈছিল। এইটো ইতিহাসৰ আটাইতকৈ পুৰণি প্ৰকাৰৰ কলা বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। ৱাৰ্লি কলা হৈছে মহাৰাষ্ট্ৰৰ এক লোককলা যি মৌলিক জ্যামিতিক আকৃতি যেনে: এটা বৃত্ত, ত্ৰিভুজ, আৰু এটা বৰ্গৰ এক সংহতি।পুৰণি কালত, ৱাৰ্লি কলা বিশেষ অনুষ্ঠানত দেৱালত অংকন কৰা হৈছিল। চিত্ৰখন মুগা পৃষ্ঠভূমিত কৰা হৈছিল যিটো মূলতঃ বোকা আৰু গোবৰৰ মিশ্ৰণ আছিল।ৱাৰ্লি কলাৰ আটাইতকৈ জনপ্ৰিয় বিষয়বস্তুবোৰৰ ভিতৰত এটা হৈছে এটা কেন্দ্ৰৰ চাৰিওফালে মানুহৰ এটা সৰ্পিল শৃংখলা। এইটো তেওঁলোকৰ বিশ্বাস যে জীৱন হৈছে এক চিৰন্তন যাত্ৰা, আৰু ইয়াৰ কোনো আৰম্ভণি আৰু সমাপ্তি নাই।আধুনিক প্ৰযুক্তিৰ আগমনৰ লগে লগে, এইবিধ কলাই ক্ৰমান্বয়ে স্বীকৃতি আৰু প্ৰশংসা লাভ কৰিছে কিয়নো কেইবাটাও অনলাইন প্লেটফৰ্ম উদ্ভৱ হৈছে যিয়ে এইবিধ কলাৰ ব্যৱসায়িক দিশটোৰ ওপৰত অত্যধিক গুৰুত্ব আৰোপ কৰি নতুন বজাৰ মুকলি কৰিছে আৰু এই বিশেষ কলাৰ বিষয়ে অধিক সজাগতা সৃষ্টিৰ ওপৰত প্ৰধান্যতা আৰোপ কৰ...

কালিঘাট লোকচিত্ৰ

Image
  উজ্জ্বল ৰং আৰু ৰূপৰেখাৰ দ্বাৰা চিহ্নিত, কালিঘাট চিত্ৰকলা পশ্চিম বংগৰ ১৯ শতিকাৰ কলকাতাত ভাৰতীয় চিত্ৰকলাৰ এক অনন্য ধাৰা হিচাপে বিকশিত হৈছিল। দেৱতা আৰু অন্যান্য পৌৰাণিক চৰিত্ৰৰ চিত্ৰণৰ পৰা, এই চিত্ৰবোৰ সময়ৰ লগে লগে বিভিন্ন বিষয়বস্তু প্ৰতিফলিত কৰিবলৈ বিকশিত হৈছিল। জনশ্ৰুতি অনুসৰি, ভগৱান শিৱ কৈলাশ পৰ্বতৰ ওপৰত গভীৰ ধ্যানত নিমগ্ন আছিল যেতিয়া তেওঁ তেওঁৰ সহধৰ্মিনী সতীৰ মৃত্যুৰ খবৰ পাইছিল, যি হৈছে কালী দেৱীৰ অৱতাৰ বা মানৱ প্ৰকাশ। তেওঁ সতীৰ শৰীৰটো কান্ধত মেৰিয়াই কেইবাদিনো ঘূৰি ফুৰিছিল আৰু অসহনীয় শোকত পৃথিৱীখন ধ্বংস কৰাৰ ভাবুকি দিছিল।বিষ্ণুৱে সতীৰ শৰীৰটো ৫১ ত ভাগত বিভক্ত কৰিছিল।সতীৰ সোঁ ভৰিৰ সৰু আঙুলিটো হুগলী নদীৰ ঠাইত পৰিছিল বুলি কোৱা হৈছিল, আৰু এই স্থানৰ পৰা অঞ্চলটো কালী দেৱীৰ সৈতে সম্পৰ্কিত হৈ পৰিছিল।১৬৯০ ৰ দশকলৈ, যেতিয়া ই কলকাতা চহৰৰ অংশ হৈছিল, তেতিয়া ইতিমধ্যে কালী বা কালিক্ষেত্ৰৰ পৱিত্ৰ ৰাজ্য হিচাপে পৰিচিত আছিল।হুগলী নদীৰ পাৰত থকা বেংগলী ঘাট তীৰ্থযাত্ৰীসকলৰ বাবে কালীঘাট বুলি জনা গৈছিল, আৰু সম্ভৱতঃ সপ্তদশ আৰু অষ্টাদশ শতিকাত সেই স্থানত এটা মন্দিৰ নিৰ্মাণৰ কাম আৰ...

গণ্ড আৰ্ট(Gond Art)

Image
  ভাৰতবৰ্ষত জনজাতীয় কলাই দেশৰ প্ৰাচীন ঐতিহ্যক,  জীৱন দর্শনক সুন্দৰৰূপত পৰিস্ফুট কৰে। ইয়াৰ ভিতৰত, গণ্ড আৰ্ট মধ্য ভাৰতৰ অন্যতম বৃহৎ জনজাতি গণ্ড সকলৰ অনন্য কলা। কল্পনাশীল, জীৱন্ত আৰু ৰহস্যময়, এই চিত্ৰসমূহ মূলতঃ তেওঁলোকৰ ঘৰৰ দেৱালত অংকন কৰা হৈছিল। বৰ্তমান সময়ত বহুতো গণ্ড শিল্পীয়ে কাগজ আৰু কেনভাচত এই চিত্ৰ অংকন কৰিছে।বেছিভাগ জনজাতীয় কলাৰ দৰে, গণ্ড কলাৰ মূল-লোককাহিনী আৰু লোকসংস্কৃতি।গণ্ড চিত্ৰসমূহে জনজাতীয় জীৱনৰ প্ৰায় প্ৰতিটো দিশ দেখুৱায়।স্থানীয় উদ্ভিদ, প্ৰাণী, দেৱ-দেৱী, উৎসৱ-পাৰ্বন, লোক-কাহিনী আৰু পৌৰাণিক কাহিনী সকলোবোৰ তেওঁলোকৰ কলাৰ জৰিয়তে প্ৰতিনিধিত্ব কৰা হয়।গণ্ড কলাক প্ৰকৃতিৰ উপাসনাত এক নৈবেদ্য বুলি বিশ্বাস কৰা হয়। চিত্ৰবোৰ উজ্জ্বল আৰু ৰঙীন।এঙাৰ , মাটি, উদ্ভিদৰ ৰস, পাত আৰু গোবৰৰ পৰা আহৰণ কৰা প্ৰাকৃতিক ৰঙেৰে এইবিধ চিত্ৰ অংকন কৰা হয়। যদিও গণ্ড কলা প্ৰায় শ শ বছৰ ধৰি চলি আহিছে, কিন্তু 1980 ৰ দশকতহে এই কলাবিধে  স্বীকৃতি আৰু খ্যাতি লাভ কৰিছিল। এজন গণ্ড শিল্পী জনগড় সিং শ্যামৰ শিল্পকৰ্মই আন্তৰ্জাতিক প্ৰশংসা লাভ কৰিছিল আৰু তেওঁক চিত্ৰপ্ৰদৰ্শনীৰ বাবে  ...

স্বপ্ন সমাধি

Image
স্বপ্ন সমাধি ডিম্বেশ্বৰ বৰা       স্বপ্ন সমাধি ডিম্বেশ্বৰ বৰাৰ দ্বাৰা লিখিত এখন প্ৰেমৰ উপন্যাস য'ত বকুলপুৰৰ এহাল প্ৰেমিক প্ৰেমিকা মৃণাল আৰু মৌচুমীৰ ৰূপোৱালী প্ৰেম কাহিনীৰ এখনি প্ৰতিচ্ছবি অংকন কৰা হৈছে।অন্ধবিশ্বাসৰ কবলত পৰি কেনেকৈ নিজৰ ফুলকুমলীয়া জীয়েকক পৰিয়ালৰ লোকে  হেৰুৱাইছিল তাৰেই কাহিনী বৰ্ণিত কৰা হৈছে।শৈশৱতেই মৃণাল আৰু মৌচুমী দুয়োৱে নিজ হাতে সাজিছিল বুটা বছা প্ৰেমৰ পুতলাঘৰ।হেঁপাহবোৰ গজি ভালপোৱাৰ ফুলনিখন জকমকাই উঠিবলৈ নৌপাওঁতেই পৰিয়ালৰ লোক দুয়োৰে মিলনত বাধাৰ প্ৰাচীৰ হৈ থিয় দিছিল।অন্ধবিশ্বাসৰ বলি হৈ মৌচুমীৰ মৃত্যু হৈছিল।অথচ মৌচুমীৰ কায়িক মৃত্যুৰ পাছতো মৃণাল আৰু মৌচুমীৰ নীলাভ প্ৰেম হিল্লোলিত আৰু অমৰ হৈ পৰিছিল।

আংকুশ

Image
আংকুশ জুৰী বৰা বৰগোঁহাঞি। উপন্যাসবোৰৰ মাজত বিচাৰি পাওঁ এমুঠি প্ৰত্যয়,এধানমান আশা,উপন্যাসৰ পাততেই আছে সাহস,শক্তি আৰু জীয়াই থকাৰ অমোঘ মন্ত্ৰ। " বাগিচাই বাগিচাই জ্বলি থাকে এমিলি লছমীৰ হাত" ... চাহ বাগিচাৰ এখনি  জীয়া প্ৰতিচ্ছবি প্ৰতিফলিত হোৱা  "আংকুশ" জুৰি বৰা বৰগোহাঞি ৰ দ্বাৰা লিখিত এখন জনপ্ৰিয় উপন্যাস।  – “যদি মিল্টনৰ পেৰেডাইজ লষ্ট নাটকৰ নৰক বৰ্ণনা পাঠ কৰিছা, যদি মেঘনাথ বধৰ ভীষণ যমপুৰীৰ চিত্ৰ কেতিয়াবা মনত আঁকিছা, যদি ৰবিনছন ক্ৰুছ’ৰ বনবাসৰ কথা শুনিছা তেনেহ’লে এই স্থানৰ চিত্ৰ হৃদয়ংগম কৰিবলৈ সমৰ্থ হ’বা। প্ৰত্যেকখন চাহ বাগিচাত এইসমূহৰ সমাৱেশ আছে।” চাহ বাগিচাৰ লোকসকল আজিও মালিক পক্ষৰ দ্বাৰা শোষিত,নিষ্পেষিত,অৱহেলিত এটা শ্ৰেণী।তেওঁলোক এনে এখন অন্ধকাৰ পৃথিৱীত বাস কৰে য'ত ইকৰাৰ জলঙাৰেও সৰকি নাহে পোহৰৰ অনু।আজিও তেওঁলোকে প্ৰাপ্য বেতনৰ দাবীত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিবলগীয়া হয়।উপন্যাসখনতো চাবুৱাৰ এখন চাহ বাগিচাৰ কৰ্মী সকলে তেওঁলোকৰ প্ৰাপ্য মৰ্যাদাৰ বাবে মালিকপক্ষৰ ওচৰত প্ৰতিবাদ সাব্যস্ত কৰিছে আৰু এইদিশত নেতৃত্ব লৈছে উল্লেখিত চাহ বাগিচা খনৰে যুৱক ৰঘু হাছদাই।ৰঘু, ফুলমণি,ধনমণি,কদম, ...

ঐয়া মোৰ ডিব্ৰু ছৈখোৱা

Image
  গ্ৰন্থ : ঐয়া মোৰ ডিব্ৰু ছৈখোৱা  ডাঃ নীলাক্ষী চলিহা গগৈ অনুপম শব্দৰ সমলয় আৰু ব্যতিক্রমধৰ্মীতাৰে লিখি উলিওৱা ডাঃ নীলাক্ষী চলিহা গগৈৰ "ঐয়া মোৰ ডিব্ৰু ছৈখোৱা" এখনি সুখপাঠ্য উপন্যাস।উপন্যাস খনৰ পটভূমি ডিব্ৰু ছৈখোৱাৰ লাইকা-দধিয়া অঞ্চল। অসমৰ সেই অৰণ্যাঞ্চল সমূহত বসতি স্থাপন কৰি অহালোকসকলৰ অৱস্থা আজিৰ এই একবিংশ শতিকাতো অতিকৈ পুতৌজনক।আজিৰ তাৰিখতো ৰাস্তা-ঘাট,যাতায়ত ব্যৱস্থা, শিক্ষা, স্বাস্থ্য-সেৱা সকলোতে বহুযোজন বাট পিছপৰি ৰোৱা অন্ধবিশ্বাস, কু-সংস্কাৰেৰে ভাৰাক্ৰান্ত ডিব্ৰু ছৈখোৱা অঞ্চলৰ লাইকা দধীয়া ঠাইৰ লোকসকলৰ নিৰ্মম বাস্তৱৰ বিষয়ে ঔপন্যাসিক গৰাকীয়ে উপন্যাসখনত বলিষ্ঠৰূপত অংকন কৰিছে।প্ৰেম,বিষাদ,যন্ত্ৰণা সকলোবোৰ উপাদান উপন্যাসখনত বিজড়িত হৈ আছে।উপন্যাসখনৰ 'সেউজ' নামৰ চৰিত্ৰটোৱে পাঠকৰ হৃদয়ত ঠাই লৈছে।অৰণ্য এখনৰ আভ্যন্তৰীণ ক্ষেত্ৰখনত দৈনন্দিন বিভিন্ন ঘটনা-পৰিঘটনা যেনে: ভূমি অধিগ্ৰহণ,চোৰাংচিকাৰীৰ তাণ্ডৱ,বানপানীৰ দৰে প্ৰাকৃতিক সমস্যা ইত্যাদি সংঘটিত হৈ থাকে।এখন প্ৰসিদ্ধ ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান হিচাপে খ্যাত ডিব্ৰু ছৈখোৱা ক পৰ্যাপ্ত সুৰক্ষা প্ৰদানৰ ওপৰত অত্যাধিক মনোনিবেশ কৰিব লাগে আৰু তাৰ সমা...

পথসন্ধি

Image
  উপন্যাস:পথসন্ধি ডঃ ৰীতা চৌধুৰী হৃদয়ৰ অনুভৱক বলিষ্ঠ শব্দৰে সজাই প্ৰতিটো কাহিনীক এক অভিনৱ ৰূপ প্ৰদান কৰা ডঃ ৰীতা চৌধুৰী বাইদেউৰ প্ৰতিখন উপন্যাসেই মোৰ মনত বৰ্ণাভ স্থিতি দখল কৰি আছে।শেহতীয়াকৈ পঢ়ি শেষ কৰিছিলোঁ তেখেতৰ আন এখন হিমৰ দৰে সংবেদনশীল শব্দ আৰু বাক্যগাঁথনিৰে লিখি উলিওৱা উপন্যাস-পথসন্ধি।জীৱনৰ বাটত খোজ দিওঁতে কোনোৱে এক মসৃণ পথৰ গৰাকী হয় আৰু তাৰ বিপৰীতে কোনোৱে পাই কণ্টকময়, একা-বেঁকা পথ।অঞ্জলি আৰু সুমনা উপন্যাসখনৰ প্ৰধান চৰিত্ৰ।সুমনাৰ মুখত সদায় এক আভিজাত্য আৰু ঐশ্বৰ্যৰ জিলিঙনিয়ে তিৰবিৰাই থাকিছিল।সুমনা যেন এখন সপোনপুৰীৰ ৰাজকুমাৰী।কিন্তু অঞ্জলিৰ সেই ভীত, উদাসীন চকুযুৰিত নাছিল কোনো সপোনৰ অৱগুন্থন।পিতৃ পৰিচয়ৰ পৰা বঞ্চিত অঞ্জলিৰ শৈশৱৰ এছোৱা তাৎপৰ্যপূৰ্ণ সময় জুপুৰীৰ মাজতেই পাৰ কৰিছিল।ঔপন্যাসিক গৰাকীয়ে আৰম্ভণিতেই উল্লেখ কৰিছে যে 'তিনিটা বিশেষ পথসন্ধি লগ লাগি গঢ় লৈছে এই কাহিনী'। জিলা উপায়ুক্ত হিচাপে প্ৰতিষ্ঠা,যশস্যা লাভ কৰা অঞ্জলি কুমাৰীৰ জীৱনৰ পহিলা সময়ছোৱা অত্যন্ত পীড়াদায়ক আছিল।মানসিকভাৱে অক্ষম অঞ্জলিৰ মাতৃ মাকন চৰিত্ৰটোৱেও উপন্যাসখনত এক  অনন্য মাত্ৰা প্ৰদান কৰিছে।অঞ্জলিৰ ৰূমমেট সুম...