কৃতজ্ঞতাৰ ডায়েৰী-১০

 


अंततः, हम हमेशा अपने आप में ही होते हैं।  चाहे कितने भी लोग हमें घेरे रहें या साथ रहने का वादा करें, हम जीवन की इस यात्रा पर अकेले ही चलते हैं।  हम इस दुनिया में अकेले आते हैं और अकेले ही इससे निकलते हैं। रिश्ते आ सकते हैं और जा सकते हैं, दोस्ती खिल सकती है और ख़त्म हो सकती है।  लेकिन मूलभूत सत्य यही है: हम व्यक्ति हैं।  यह एक गहरी समझ है जो आराम और भय दोनों ला सकती है।  हालाँकि, अपने अकेलेपन को स्वीकार करने में ही हमें अपनी आंतरिक शक्ति, सहने की क्षमता और स्वयं की देखभाल की क्षमता का पता चलता है।  तो, आइए हम अपने अकेलेपन को अपनाएं और अपने भीतर के खूबसूरत अकेलेपन में शांति पाएं।


অৱশেষত, আমি সদায় নিজক নিজৰ মাজতেই আৱিষ্কাৰ কৰোঁ । যিমানেই মানুহে আমাক আৱৰি ৰাখক বা একেলগে  থকাৰ  প্ৰতিশ্ৰুতি দিয়ক, আমি কিন্তু প্ৰত্যেকে অকলেই জীৱনৰ এই যাত্ৰাত খোজ কাঢ়ো।  আমি অকলে এই পৃথিৱীলৈ আহোঁ আৰু ইয়াৰ পৰা অকলেই বিদায় মাগো। সম্পৰ্ক আহিব আৰু যাব পাৰে, বন্ধুত্ব ফুলিব পাৰে আৰু ম্লান হ'ব পাৰে।  কিন্তু মৌলিক সত্যটো হৈছে: আমি ব্যক্তি।  এইটো এটা গভীৰ বুজাবুজি যিয়ে আৰাম আৰু ভয় দুয়োটাই মনলৈ আনিব পাৰে।  অৱশ্যে, কেৱল আমাৰ একাকীত্বক স্বীকাৰ কৰাৰ বাবেই আমি আমাৰ আভ্যন্তৰীণ শক্তি, সহ্য কৰাৰ সামৰ্থ্য আৰু নিজৰ যত্ন লোৱাৰ সামৰ্থ্য আৱিষ্কাৰ কৰোঁ।


So, let us embrace our loneliness and find peace in the beautiful solitude within us.

মৰমেৰে 

উজ্জ্বয়িনী🌻

Comments

Popular posts from this blog

গ্ৰন্থ(০১):বিভ্ৰান্ত বাস্তৱ

গ্ৰন্থ(০২):চাহেবপুৰাৰ বৰষুণ

গ্ৰন্থ(০১):বিভ্ৰান্ত বাস্তৱ(প্রিয় সংলাপ)