তাইৰ কথা
যিটো দিনৰ বাবে তাই সাধনাৰ অন্তত অপেক্ষা কৰিছিল বৰ আকুলতাৰে।তাইৰ বাবে মন জুৰণীয়া দিন আছিল।সোণবৰণীয়া আশা কল্পনাবোৰ নকৈ জীৱন্ত হোৱাৰ দিন আছিল।
প্ৰতিটো দিনৰ স্মৃতি সাঁচি ৰখাটো তাইৰ অন্যতম প্রিয় অভ্যাস।মাজে-মাজে নিজেই উলিয়াই চাই নিজকে পুনৰ আৱিষ্কাৰ কৰে,আত্মপৰ্যালোচনা কৰে,আকৌ নিজকে পোনাই-পাজৰাই থিয় কৰে।এই দিনটো বৰ মৰমলগা দিনৰ ভিতৰতে এটা আছিল।স্বভাৱত তাই কিছু অন্তৰ্মুখী হোৱাৰ বাবে মানুহৰ পৰিৱৰ্তে কিতাপ,প্ৰকৃতি তাইৰ লগৰী আছিল।বন্ধুৰ সংখ্যাও খুব কম।মহাবিদ্যালয়ত পঢ়ি থকাৰ সময়ত বেছিভাগ সময় পুথিভঁৰালতেই কটাইছিল।এককথাত পুথিভঁৰালটোৰ সৈতে,কিতাপবোৰৰ সৈতে তাইৰ বন্ধুত্ব গঢ়ি উঠিছিল।মনত পৰে দিনবোৰ।(সেই বৰ্ষত মহাবিদ্যালয়ৰ শ্ৰেষ্ঠ পঢ়ুৱৈৰ সন্মান লাভ কৰিছিলো।)শিকি থকাটো প্ৰিয়তম অভ্যাস।বাকী স্বীকৃতিয়ে দায়িত্ব আৰু প্ৰেৰণা বঢ়ায়।
আকাশ চুব খোজা সূৰ্যমুখী যাত্ৰাৰ আৰম্ভণি ঠিক এইখিনি ঠাইৰ পৰাই.....
Comments
Post a Comment