প্ৰজ্ঞা-An intuition

নাজানো কি লিখিব লৈছোঁ, কিন্তু লিখিছোঁ। নিজক আনৰ আগত প্ৰকাশ কৰাও যে ইমান কঠিন কাম ভবা নাছিলোঁ মই। নিজৰ মনৰ কথা লিখিবলৈ কোৱাৰ স্বত্বেও ৰৈ গৈছিলোঁ। কি লিখিম? কাক লৈ লিখিম? সৰুৰে পৰাই নিজৰ কথা প্ৰকাশ কৰি নাপালোঁ মই। প্রায় এটা কথাত কাজিয়া হয় আমাৰ ঘৰত যে মই কথা নাপাতো, নামাতো, ঘৰত কাকো একো নকওঁ। নাজানো কিয় মই নোৱাৰোঁ ক'ব একো, ক'লেও যে শুনিব গুৰুত্ব দি তেনেকুৱা নালাগে মোৰ। ঘৰত মই, বা, মা আৰু পাপা। সৰুতে মইও ক'ব খুজিছিলোঁ কথা কোনেও নুশুনে কাৰণে নকলোঁ, তেতিয়াৰ পৰাই এটা বেয়া অভ্যাস মোৰ কাকো একো নোকোৱাটো। এতিয়াও লগত থকা কোনেও নাজানে কি ঘটি থাকে মোৰ জীৱনত। মানুহক মানুহ লাগে, মানুহক বুজি পোৱা মানুহ লাগে, একো নকৈ মনে মনে বহি থাকিলেও মনৰ মাজত চলি থকা ধুমুহাজাক বুজি পাবলৈ মানুহ লাগে। প্রায় মানুহে কয় মাকে বোলে মুখ দেখিয়ে ল'ৰা - ছোৱালীৰ মনৰ কথা বুজিব পাৰে, মই কিন্তু সম্পূর্ণ বিশ্বাস নকৰোঁ। আনৰ নিচিনা জেদ ধৰিও নাপালোঁ কিবা এটা লাগে বুলি, জানো প্রয়োজন আছে বুলি ভাবিলে এনেও আনি দিব। সৰুৰে পৰাই এটা কথাই মোক প্ৰায় আমনি কৰিছিল, মই অনুভৱ কৰিছিলোঁ মোৰ মগজুটো কোনো দিনেই ৰোৱা নাছিল। প্রতি মূহুর্তত ...

জীৱনটো হৈছে এখন সুন্দৰ নাটক।আৰু এই জীৱনটোত আমি আমাৰ সাৱলীল অভিনয়েৰে আগবাঢ়িছোঁ।কেতিয়াবা দুখটো সুখী হোৱাৰ আৰু চকুপানীটো হাঁহি থকাৰ অভিনয় কৰিছোঁ।যিহেতু নিজেও অভিনয়ৰ লগতে জড়িত সৰুৰেপৰাই,সেইগতিকে মোৰ বাবে সুবিধা হয় নিজৰ বাস্তৱ জীৱনৰ কথাবোৰ নাটকৰ মাজেৰে প্ৰকাশ কৰাত।আশা এটাই, নিজকে এখন ডাঙৰ মঞ্চত দেখা,সেইয়া ভ্ৰাম্যমাণৰ মঞ্চ।সপোন আছে,আশা আছে,পিছে সময়ে বা কি কয়?সময়ে যি ফালেই লৈ গৈছে, সেইফালেই গৈ আছোঁ।দিনৰ পোহৰত দেখিছোঁ সপোনবোৰ,আশা আছে সেইবাবে পূৰ্ণতা পোৱাৰ। ~জ্ঞানোত্তম পাঠক

Welcome to 'মনৰ বাতৰি' (Monor Batori), a captivating series where we delve into the fascinating world of our students' thoughts, talents, and passions. Through heartfelt conversations and inspiring stories, we aim to uncover the hidden gems within our young minds, celebrating their individuality and creativity. Join us on this enlightening journey as we empower our students to share their voices, showcase their skills, and unleash their full potential.

 অৰ্থপূৰ্ণ জীৱনৰ সাধনা "জীৱন মানে এক অন্তহীন সন্ধান, এক বিশৃংখল  শব্দৰ অভিধানৰ পৰা, তুমি কেৱল বিচাৰিয়ে আছা তোমাৰ ইপ্সিত শব্দটো, তাৰ নামেই জীৱন।" ~অনুৰাধা শৰ্মা পূজাৰী। জীয়াই থকাৰ নামেই জীৱন নহয়।আমি আমাৰ জীৱনৰ অৰ্থক লৈ প্ৰায়েই বিব্ৰত হওঁ।এটা সময়ত মানুহৰ জীৱনক জনাৰ ইচ্ছা, নিজক ওচৰৰ পৰা জনাৰ ইচ্ছা প্ৰৱল হয়।এককথাত, প্ৰায় প্ৰতিজন লোকেই আমাৰ জীৱনৰ অৰ্থনো কি?এই প্ৰশ্নৰ মুখামুখি নিজৰ ওচৰতেই হয়।এইয়া জীৱনে প্ৰদান কৰা মহার্ঘ অভিজ্ঞতা।প্ৰাৰম্ভিক অৱস্থাত ভাল চাকৰি,অট্টালিকা, দামী গাড়ী,উচ্চপদস্থ পদবী এইসমূহৰ মাজতেই আমি জীৱনৰ অৰ্থ বিচাৰি চলাথ কৰোঁ।সময়ৰ গতিশীলতাত জীৱনে কিছু পৰিপক্কতা পোৱাৰ পিছত এই উপলব্ধি হয় যে এটাৰ পিছত আনটো প্ৰয়োজন পূৰণ কৰাৰ পিছতো  যেন কোনো এটা প্ৰয়োজনেই আত্মিক সুখ খিনি আমাক দিব পৰা নাই।লাহে লাহে বস্তুবাদী,ভোগ বিলাসৰ পৃথিৱীৰ পৰা নিজকে উলিয়াই আনি মানুহে নতুনকৈ জীৱনৰ অৰ্থৰ অনুসন্ধান কৰে।স্থায়িত্ব নথকা কথাবোৰৰ পৰা নিজক নিলগাই নকৈ জীৱনৰ অৰ্থৰ সন্ধান কৰে।লাহে লাহে উপলব্ধি হয়,এই পৃথিৱীত কেৱল কামবোৰ স্থায়ী হয়।বাকী সকলো মোহ মায়া,এই আছে,এই নাই।ইন্দ্রিয় সুখানুভূতি, ধন-সম্পত্তি আ...

 

নিয়মীয়া বাৰ্তা কাকতত প্ৰকাশিত  

১.সংসাৰত যেতিয়া থাকিবই লাগিব সুখ কৰি থকাই ভাল। এতেকে ঈশ্বৰে দিয়া জ্ঞান বুদ্ধি চালনা কৰি, সংসাৰৰ বিভূতি বৈভৱ গোটাই লৈ, নিজৰ আৰু আনৰ সুখ সম্পদ বঢ়াবলৈ, আৰু সৰ্ব্বসাধাৰণ জগতবাসীক বৰ্ত্তমান অৱস্থাৰ পৰা উচ্চ অৱস্থাত তুলিবলৈ চেষ্টা কৰি জীৱন কটোৱা উচিত।(৪) ২.সংসাৰত উদ্‌গতি কৰাই মানুহৰ জীৱনৰ সঙ্কল্প বা লক্ষ্য হোৱা উচিত। কিন্তু কিছুমান মানুহে বিবেচনা কৰে যে নিজৰ অন্ন-জল যুগুত কৰাই উদ্‌গতিৰ ওৰ, আৰু জ্ঞান বুদ্ধিৰ শেষ কৰ্ম্ম। সেই দেখি সিহঁতে যেতিয়ালৈকে অভাৱৰ চেঙ্গা পায়, তেতিয়ালৈকে উদ্‌গতিৰ চেষ্টা কৰে, অভাৱ আঁতৰিলেই চেষ্টা এৰি দিয়ে। অন্ন-জলৰ সঙ্গতি লাগি উঠাৰ পাচত সিহঁতৰ জীৱন পশুজীৱনৰ নিচিনা কেৱল শয়ন ভোজনৰ আবৰ্ত্তন মাথোন। এই শ্ৰেণীৰ মানুহৰ পটন্তৰলৈ চাই চলিবলৈ হোৱা হেঁতেন, আমি বৰ্ত্তমান সভ্যতাৰ এই বিনন্দীয়া পোহৰ কেতিয়াও নেদেখিলোঁ হেঁতেন।  ৩.বিদ্যা মানৱ মনৰ দীপ্তি, তাৰ ৰশ্মিৰ পোহৰত কাম কৰি মানুহে ধন, মান আৰু যশস্যা লাভ কৰে। বিদ্যাই আন্ধাৰ কাটি মন ফৰকাল নকৰিলে, মানুহে তাৰ ক্ষমতা লগাবলৈ ঠাই দেখা নাপায়। লিখনি থাকিলেও খনিকৰে আন্ধাৰত চিত্ৰ আঁকিব নোৱাৰে। বিদ্যাৰে মন পোহৰাই নল'লে সংসাৰত কৰ্ম্ম ...

অনুভৱবোৰ ছপা আখৰত... ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আন্ত মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ: প্ৰত্যাশা,প্ৰাসংগিকতা আৰু অনুভৱৰ আলাপ....... "অনুভৱবোৰ সাঁচি ৰাখিবা ইযে বৰষুণৰ চেঁচা টোপালবোৰৰ দৰেই শীতল,স্বচ্ছ আৰু আত্মাৰ দৰেই পৱিত্ৰ।" সুদীৰ্ঘ  প্ৰায় ছশ বছৰীয়া আহোম ৰাজত্বৰ সোণোৱালী ৰূপোৱালী সহস্ৰ ৰং-বৰং স্মৃতি আৰু ইতিহাস বিজড়িত ঐতিহাসিক স্থান গড়গাঁওত অৱস্থিত গড়গাঁও মহাবিদ্যালয়ত যোৱা ১১,১২,১৩ আৰু১৪ ফেব্ৰুৱাৰীত ২০১৯-২০ বৰ্ষৰ ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ আন্ত মহাবিদ্যালয় যুৱ মহোৎসৱ অনুষ্ঠিত হৈ যায়।১০ ফেব্ৰুৱাৰীৰ দিনাই গড়গাঁও মহাবিদ্যালয়ৰ বাকৰিত সোণোৱালী সপোনৰ পম খেদি উপস্থিত হৈছিল ডিব্ৰুগড় বিশ্ববিদ্যালয়ৰ অন্তৰ্গত প্ৰায় ৭০ খন মহাবিদ্যালয়ৰ স্বপ্নসন্ধানী,সপোন পিয়াসী হাজাৰৰো অধিক লৰিয়লি চৰাই।মহাবিদ্যালয়ৰ দশোদিশে গুঞ্জৰিত হ'ল ৰঙীন পখিলাৰ প্ৰতিভাৰ ঝংকাৰ।নিজ নিজ মহাবিদ্যালয় খনক প্ৰতিনিধিত্ব কৰি অহা প্ৰতিটো ২৫-৩০ জনীয়া গোটৰ মাজত জীৱন্ত হৈ উঠিছিল দৃঢ়তা,সংহতি আৰু যুৱশক্তিৰ পয়োভৰ।মহাবিদ্যালয়সমূহৰ নিজা LOGO সংযোজিত টি-চাৰ্ট সমূহ পৰিধান কৰি আপোন মহাবিদ্যালয়খনিক প্ৰতিনিধিত্ব কৰাৰ আপাহতে সকলো স্ব গৌৰৱেৰে উথলি উঠি...

পুৰণি লেখা অনুভৱবোৰ ছপা আখৰত... 13/02/2020 'কা' আন্দোলনৰ পৰিপ্ৰেক্ষিতত নতুন আঞ্চলিক ৰাজনৈতিক দল গঠনৰ কুচকাৱাজ আৰু অসমৰ ভৱিষ্যত........ অগ্নিযুগৰ ফিৰিঙতি মই নতুন ভাৰত গঢ়িম সৰ্বহাৰাৰ সৰ্বস্ব পুনৰ ফিৰাই আনিম নতুন অসম গঢ়িম...৷ এইয়া সুধাকণ্ঠ ডঃ ভূপেন হাজৰিকা দেৱৰ কণ্ঠত সমুজ্জল হৈ উঠা দেশ তথা সুজলা সুফলা শস্য শ্যামলা অসমমাতৃক  বন্দনা কৰা হৃদয়ৰ গোপন কক্ষৰ মধুৰ বাণী।প্ৰকৃতিৰ ৰম্যভূমি অসমৰ সৌন্দৰ্য সুষমা কিম্বা সুকীয়া বৈশিষ্ট্যৰে পৰিবেষ্টিত শোভা বৰ্ধনকাৰী অসমৰ নান্দনিক দৃশ্যাৱলীয়ে দেশী বিদেশী সকলো লোককে অতীজৰে পৰাই সন্মোহিত কৰি আহিছে।গুৰুজনাৰ বৰগীত আৰু চুফী সাধক আজান পীৰে মধুৰ জিকিৰ গীতেৰে সমন্বয়ৰ সোণালী সাঁকো গঢ়ি তোলা এইখন অসমতেই প্ৰাক স্বাধীনতাৰ আগৰে পৰাই পূৰ্ববংগ আজিৰ বাংলাদেশৰ পৰা হোৱা অবৈধ প্ৰৱজনৰ বোজাই অসমৰ সামগ্ৰিক উন্নয়নৰ পথত আজিকোপতি এক বৃহৎ প্ৰশ্নবোধক চিন হৈ থিয় দিছে।আজিৰ পৰা তিনিটা দশকৰ পূৰ্বেই আৰম্ভ হৈছিল বিদেশী বহিষ্কাৰ আন্দোলনৰ, হেৰাই গৈছিল সম্ভাৱনাময় অনেকজনৰ তকবক যৌৱন।আন্দোলনৰ শেষৰ পৰ্যায়ত স্বাক্ষৰিত হ'ল ঐতিহাসিক অসম চুক্তিৰ আৰু অসম চুক্তিৰ ছয় নং দফাত অন্তৰ্ভুক্ত হল খ...

  "ময়েই চাগে ইমান খৰচি মাৰি পঢ়া নাই।মুগ্ধ।" ~ফণীন্দ্ৰ কুমাৰ দেৱ চৌধুৰী

শুভাকাংক্ষীসকলৰ কথাৰে... এই বৰ্ষতেই আমালৈ অহা কেইটামান খুব ধুনীয়া মন্তব্য আপোনালোকৰ সৈতে ভগাই লোৱাৰ হেঁপাহ জাগিল।মন্তব্যসমূহ কোনে দিছিল ইয়াত উল্লেখ কৰা নাই।হয়তো পঢ়ি চালে,দিয়া সকলে নিজেই গম পাব।এই মন্তব্যসমূহ আমাৰ বাবে অফুৰন্ত প্ৰেৰণাৰ স্ৰোত,অন্তহীন আশীৰ্বাদ❤️এইবোৰৰ মাজতেই খেপিয়াই বিচাৰি ফুৰোঁ জীৱনৰ এটা ধুনীয়া অৰ্থ💛 ধন্যবাদ আৰু কৃতজ্ঞতাৰে... উজ্জ্বয়িনী🌻 ১.বৰ্তমানৰ ফেচবুকৰ বিতৰ্কৰ পৃথিৱীখনত এই পেজটো যেন প্ৰখৰ ৰ'দত এজোপা গছৰ শীতল ছাঁ। বাটৰুৱাও যেন ক্ষন্তেক ৰৈ যাবলৈ বাধ্য। প্ৰথমৰ পৰাই লগত আছো আৰু ভৱিষ্যতলৈও থাকিম। ২.ফেচবুক খুচৰি থাকোঁতে হঠাৎ চকু পৰা এখন পেজ, এটি আকৰ্ষণ আৰু এইয়াই আৰম্ভণি। কি যে ভাল লগা কথা আৰু ছবিৰে সমৃদ্ধ প্ৰতিটো পোষ্ট। আমাৰ দৰে শব্দ ভালপোৱা মানুহবোৰে এনেকুৱা কিবা এটা দেখিলেই ৰৈ যাওঁ। এই পেজখনো তাৰ ব্যতিক্রম নাছিল। পেজৰ স্ৰষ্টাক ধন্যবাদ আৰু অভিনন্দন। ৩.তোমাৰ প্ৰফাইলটো ভালকৈ চালোঁ , বৰ ভাল পালোঁ ছবি, বাক্য বোৰ পঢ়ি। প্রশান্তি দি গ'ল, আগুৱাই যোৱা। ৪.আপোনাৰ page টো মোৰ খুব আপোন ।সাধাৰণ নহয়, বৰ্তমানৰ সস্তীয়া জনপ্রিয়তা লাভৰ দৌৰৰ পৰা দূৰৈত ৰৈ আপোনাৰ এই প্ৰচেষ্টা অসাধ...

1.Papori baa I am Toslima DKD College Polsc depertment নিয়মীয়া বাৰ্তাৰ তোমাৰ লেখাটো পঢ়িলো " অপেক্ষা" ইমান ধুনীয়াকৈ লিখিছা বি:দ্র তোমাৰ কথা নৱনীতা বাইদেউ, বিভাগৰ প্ৰায়েই আমাক কৈয়ে থাকে। আমাৰ অনুপ্ৰেৰণা তুমি। ভাল ভাল লিখি যোৱা। 2.নিয়মীয়া বার্তাত প্রকাশিত আপোনাৰ 'অপেক্ষা মানেই সম্ভাৱনা' পঢ়ি ভাল লাগিল।সময়ৰ সোঁতত অপেক্ষা কৰিবলৈ শিকি গৈছো। চৰকাৰী চাকৰিৰ বাবে হোৱা পৰীক্ষাসমূহ দিঁও আৰু ৰিজাল্ট দিওঁতে বহু পলম কৰে। প্ৰথমতে ৰৈ ৰৈ বিৰক্তি লাগিছিল কিন্তু এনেকৈয়ে ধৈর্য ধৰিবলৈ শিকি গলো যিকোনো ফলাফলৰ বাবে। বর্তমান অপেক্ষা কৰিবলৈ আমনি নলগা হ'ল। মই স্বপ্নীল কলিতা 3.Good evening baa. Moi Kankana from Nagaon. Aji Niyomiya bartat apunar article " Apeksha manei sambhabona" Pohi bohut apluto holu.. Your writing gives me the most requisite lesson to calm down my anxiety resulted from waiting. From last two months I am desperately waiting to have my phd report which seems very worrisome at times. Aji apunar article tu podhi revitalize hua jen feel hol. Thank you. There is a cla...

হালধীয়া জোতা,উপাসনা শইকীয়াৰ প্ৰথমখন গল্প সংকলন।গল্প সংকলনখনি পূৰ্বায়ণ প্ৰকাশনে ২০২২ চনৰ নৱেম্বৰ মাহত প্ৰকাশ কৰিছিল।এই গল্প সংকলনখনিয়ে ২০২২ বৰ্ষৰ মুনীন বৰকটকী সাহিত্য বঁটা লাভ কৰিছিল। উদ্ধৃতি ১.এতিয়া শ্যামলীৰ কথা যেতিয়া সি ভাবে কর্নেল আংকলৰ হিৰণ্ময়ীলৈ তাৰ মনত পৰে। তায়ো চাগৈ সেই যাদুৰ দেশ অসমৰ ক'ৰবাত গছ অথবা নদী হৈ নিৰৱধি বৈ আছে। কংক্রিটৰ অৰণ্যত এতিয়াও ৰবীনে এজোপা সেউজীয়া গছৰ ছায়া বিচাৰি ফুৰে। গছজোপাৰ নাম শ্যামলী। পৃথিৱীত সকলো মানুহেই এক মৰমী ছায়া বিচাৰি ফুৰে নিজে নজনাকৈ।(১৬) ২.শ্যামলীক শ্বিলঙত লগ পোৱাৰ পিছত উত্তৰ-পূবলৈ কোনোদিনে যোৱা নাছিল ৰবীন কে. শৰ্মা। সি তাৰ থার্ড নেইমটো সলনি কৰি ডিচুজা কৰি পেলাইছিল আৰু কলকাতাৰ আগশাৰীৰ ফৰেনছিক লেবৰেটৰী এটাত কনিষ্ঠ বিজ্ঞানী হিচাপে যোগদান কৰিছিল। এজন কর্মব্যস্ত, নীৰৱ, ভাবুক বিজ্ঞানী হৈ পৰিছিল। হৈ পৰিছিল সেইবোৰ মানুহৰ এজন যিবিলাকে জটিলতাৰ মুখা পিন্ধি বুকুৰ মাজত এখন সেউজীয়া অৰণ্য গোপনে লৈ ফুৰে।(১৮) ৩.কর্নেল আংকলৰ দৰে এতিয়া বাৰু কোনোবাই অপেক্ষা কৰিবনে যাদুৰদেশত গছ হৈ ৰোৱা প্রেয়সীৰ (যদিও ৰবীনে কল্পনা বুলিহে ভাবে) বাবে? যোগাযোগ নাৰাখিলেও শ্যামলীক সি ক্ষ...

  (০২) (০১)

  (উক্ত লেখাটি 29/09/2024 তাৰিখে নিয়মীয়া বাৰ্তা কাকতত প্ৰকাশিত...।) "When pride comes, then comes disgrace, but with humility comes wisdom." বিদ্যা আৰু বিনয়ী মনোভাৱৰ মাজত এক আন্তৰিক সম্পৰ্ক আছে।প্ৰকৃত বিদ্যাই মানুহক বিনম্ৰ কৰে।প্ৰকৃত শিক্ষাই মানুহৰ সৰ্বাঙ্গীন কল্যাণ সাধনৰ ওপৰত গুৰুত্ব প্ৰদান কৰে।শিক্ষা কেৱল এটা চাকৰিৰ বাবে নহয়,শিক্ষা জীৱনৰ বাবে হ'ব লাগে।প্ৰকৃত বিদ্যা মানুহৰ পৰম পাথেয়,জীৱনৰ নিৰ্মালিস্বৰূপ।জ্ঞানৰ অসীম সাগৰৰ পানী আজলি ভৰাই পান কৰাটো বৰ সহজ নহয়।এইয়া দিনৰ পিছত দিন কৰা এক সাধনাৰ যাত্ৰা। ঈশ্বৰচন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰৰ দৰে অটল গাম্ভীৰ্যৰ ব্যক্তিয়ে দেখুৱাইছিল যে শিক্ষা কেনেকৈ আনৰ সেৱাৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব লাগে।  কলিকতাৰ ওচৰৰ এখন গাঁৱত দৰিদ্ৰ পৰিয়ালত জন্মগ্ৰহণ কৰা ঈশ্বৰচন্দ্ৰ বিদ্যাসাগৰে নিজৰ কষ্টৰ দ্বাৰা জ্ঞান আহৰণ কৰিছিল।নাম মানুহৰ লগত মিলে নে ,মানুহ নামৰ সৈতে মিলে জনা নাযায়।কিন্তু ঈশ্বৰচন্দ বিদ্যাসাগৰ এই নামটোৰ দৰেই সঁচা অৰ্থত তেওঁ আছিল জ্ঞানৰ সাগৰ। স্কুলীয়া দিনত ঘৰত বিদ্যুৎ নথকাৰ বাবে ৰাতি ষ্ট্ৰীট লাইটৰ তলত পঢ়া-শুনা কৰিছিল।  পুত্ৰৰ কষ্ট দেখি মাকে চকুলো টুকিছিল।ঈশ্ব...

ইন্দিৰা মিৰিৰ মই আৰু নেফা,ইন্দিৰা মিৰিৰ আত্মজীৱনীমূলক গ্ৰন্থ। তেখেতৰ মৃত্যুৰ পিছত ড° তনয় জ্যোতি দুৱৰা  আৰু ড° বিতোপন দাৱই এই গ্ৰন্থখনিৰ সম্পাদনা কৰিছিল।২০০৩ চনত অসম বুক ট্ৰাষ্টে গ্ৰন্থখনিৰ প্ৰথম প্ৰকাশ কৰিছিল। উদ্ধৃতি ১.আজি ৯০ ৰে দেওনাত ভৰি দি উপলব্ধি কৰিছোঁ- বর্তমান - অর্থহীন অতীত সত্য ভবিষ্যৎ- নাই ২.আজি মোৰ বৰ্তমান সকলো কর্মেন্দ্রিয় নিষ্ক্রিয়, কাণেৰে নুশুনো, চকুৰে নমনো, মনেৰে ভাবিব নোৱাৰোঁ, পাণিপদ অচল।ভৱিষ্যৎ- আশু অন্তিমৰ অপেক্ষাত। এক জড় দেহত অকল শুনা- নুশুনা দুর্বল হৃদস্পন্দনেহে জীয়াই থকাৰ সংকেত দিছে। যেতিয়া জীৱন শুকাই গৈছে, জীৱনৰ সকলো মাধুৰী ম্লান হৈ গৈছে, তেতিয়া সেই শুকান নিৰস জীৱন অনুৰিত কৰি ৰাখিছে অকল অতীত স্মৃতিৰ ফাল্গুনীয়ে, আগুৱাই লৈ গৈছে ক্ষীণ প্রাণশক্তিক অন্তিমলৈ। ৩.অতীত- কোনে কয় অতীত মৰিল, গ'ল? অতীত সত্য। স্মৃতি মাথোঁ ৰৈ যায় অতীত কাহিনী গাই নিজৰ আৰু মৰণোত্তৰ নিকটজনৰ। সেয়েহে আজি অন্তিম কালত ইন্দ্রিয়-শূন্য, আগ্রহ-ৰহিত হৈয়ো মই মোৰ ক্ষীণ অতীত সুঁৱৰিছোঁ। ৪.অতীতত কোনো দিনেই ভবা নাছিলোঁ যে অতীত সত্য। মানুহৰ শেষ নিশ্বাসলৈ অতীতেহে জীয়াই ৰাখে। সেয়েহে অতীত কেতিয়াও সাৰথি থ'বলৈ ...

https://as.m.wikiquote.org/wiki/%E0%A6%AA%E0%A7%B0%E0%A6%B6%E0%A6%AE%E0%A6%A3%E0%A6%BF_(%E0%A6%97%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A5) পৰশমণি,চৈয়দ আব্দুল মালিকৰ দ্বাৰা ৰচিত প্ৰথমখন চুটিগল্প সংকলন।১৯৪৬ চনত পোনপ্ৰথমবাৰৰ বাবে এই চুটিগল্প সংকলনখনি প্রকাশ হৈছিল।সংকলনটোৰ পুনৰ মুদ্রণ হৈছিল ১৯৬২ চনত।  ১.ব্যর্থতাই থকা-সৰকা কৰা জীৱনটোৰ মাজত মৰম-চেনেহৰ পৰশ-মণিৰ আলোক-আভাৰ যি ক্ষীণ বিজুলী-ৰেখাই ব্যৰ্থতাবোৰো ৰাঙলী কৰি তোলে জীৱনৰ আন্ধাৰৰ মাজত সেয়ে সাৰথি। মৰমৰ বাহিৰে যাক একোটিকে দিব নোৱাৰোঁ, সিহঁতেও মোক প্ৰাণভৰি মৰম কৰে, সিহঁতেও মোক প্ৰাণৰ ঐশ্বৰ্য্য দি বুকুৰ মাজলৈ টানি নিয়ে।পৰশ-মণি সিহঁতৰেই। ২.অভিভূতৰ দৰে সি কেৱল বাহিৰৰ ফালেই চাই থাকিল।পৃথিৱীখনৰ সীমাহীন মুকলিখিনিলৈ চাই থাকি, সি মাথোঁন অনুভৱ কৰিলে এটা অনন্ত ৰহস্যৰ জটিলতা, সি বুজিব নোৱাৰিলে তাৰ অৰ্থ। তাৰ মনত লাগিল যেন লুইতৰ দুটি সৰু ঢৌৱেও তাতকৈ বহুত বেছি কথা জানে; ডাৱৰ ভৰা আকাশৰ কথা, পৰ্বতৰ কথা, ভৈয়ামৰ কথা, আৰু সিহঁতৰ নিজৰ মিলনৰ কথা। কিমান ধুনীয়া এই বাহিৰৰ পৃথিৱীখন। পিছত এৰি অহা লুইতৰ অবিশ্রান্ত সোঁতটো- তাৰ বুকুত উঠা বগা বগা সৰু ঢৌবোৰ ভালেম...

 

 

 

  https://as.wikiquote.org/wiki/%E0%A6%86%E0%A6%A7%E0%A6%BE_%E0%A6%B2%E0%A7%87%E0%A6%96%E0%A6%BE_%E0%A6%A6%E0%A6%B8%E0%A7%8D%E0%A6%A4%E0%A6%BE%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%9C_(%E0%A6%97%E0%A7%8D%E0%A7%B0%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A5) আধালেখা দস্তাবেজ,অসমৰ এগৰাকী জ্ঞানপীঠ বঁটা বিজয়ী সাহিত্যিক মামণি ৰয়ছম গোস্বামীৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন আত্মজীৱনীমূলক উপন্যাস।তেখেতৰ প্ৰকৃত নাম আছিল ইন্দিৰা গোস্বামী।গ্ৰন্থখনিৰ প্ৰথম প্ৰকাশ হৈছিল-১৯৮৮ চনত। উদ্ধৃতি ১.এই সুন্দৰ নয়ন তোমাৰ শৰীৰৰ প্ৰদীপ। তোমাৰ নয়ন সৰল হ'লে সমস্ত শৰীৰ দীপ্তিমান হ'ব-কিন্তু তোমাৰ নয়ন মলিয়ন হ'লে তোমাৰ শৰীৰ অন্ধকাৰময় হৈ পৰিব। তোমাৰ হৃদয়ৰ দীপ্তিক যদি অন্ধকাৰে ঢাকি ধৰে তেনেহ'লে তুমি কোন পথেৰে গমন কৰিবা?(১৫) ২.আৰু কত প্রিয়জন আঁতৰি গ'ল। শৰীৰৰ তেজৰ স্রোতৰ সৈতে মিহলি থকা সম্বন্ধ সেইবোৰ!!হৃদয়ৰ কত তৰপ পিঁয়াজৰ তৰপৰ দৰে এতৰপ-দূতৰপকৈ খহি পৰিল। কত নতুন নতুন মুখ আহিল, নতুন সম্বন্ধ আহিল; কিন্তু কোনেও মনৰ সেই পুৰণা অদৃশ্য সঙ্গীক ধ্বংস কৰিব নোৱাৰিলে। পুৱা সূর্য উদয়ৰ সময়তো মই হতাশা আৰু দুঃখবোধৰ চিকাৰ হৈছিলো। যি সময়ত মানুহে নতুন পোহৰ ৰশ্মিৰ পিছ...

চৰাইখানা, মণিকুন্তলা ভট্টাচাৰ্যৰ দ্বাৰা ৰচিত এখন উপন্যাস।২০১৩ চনৰ, নৱেম্বৰ মাহত উপন্যাসখন প্ৰকাশিত হয়। উদ্ধৃতি ১.ভাললগা আৰু ভালপোৱাৰ মাজত বহুত ব্যৱধান থাকে। এৰা, ভালপোৱাজন সমুখত নহয়,কাষত থাকে। নিচেই কাষত। যাৰ বাহুত মন গ'লেই পেলাই দিব পাৰি ভাৰাক্ৰান্ত শিৰ।(১০) ২.এৰা, জীৱনৰ নানানটা হাহাকাৰৰ সন্ধিক্ষণত কিতাপেই প্রদান কৰি আহিছে মোক নির্মল সান্নিধ্য। এক বুজাব নোৱৰা স্বর্গীয় মাদকতাৰে বিভোৰ কৰি ৰাখে মোক কিতাপে।কথা ক'ব নোৱৰা গছ-গছনি, পর্বত-নদী, শস্যক্ষেত্ৰ আৰু ইতৰ প্রাণীবোৰৰ হৈ এই কিতাপবোৰেই অনেক কথা কয়।(১২) ৩.বুকুৰ মাজত নির্মিত হয় তাৰ নামত এক স্বাচ্ছন্দ্য কুঠৰী। মঙ্গলময় কুঠৰী। হে ঈশ্বৰ, হে মোৰ ঈশ্বৰ, এটা মানৱ জীৱনে আশা কৰা সকলোখিনি ৰং-ৰূপ-নির্যাসেৰে ভৰাই তোলা সৰুদাৰ জীৱন। মই কেৱল প্ৰাৰ্থনা কৰিছিলো। এই প্রার্থনা দিনকদিনে দীঘল হৈ যাব ধৰিছিল।(৩০) ৪.জীৱন অর্থহীন যেন লগাৰ সময়বোৰৰ মাজেৰেই মানুহে সন্ধান কৰি গৈ থাকে জীৱনৰ অৰ্থ। জন্ম-মৃত্যুৰ মাজৰ এই জীৱন নামব সময়খিনিত আমি কি কৰা উচিত বা কৰিছোঁ আৰু কৰিম, আনৰ পৰা প্ৰাপ্যখিনি পালোঁনে নাই, সকলোখিনিৰে সন্ধান তথা উপলব্ধি কৰি গৈ থকাৰ আঁৰে আঁৰে গৈ থাক...

বন্দৰ,কামিজ,বেলুন-চৈয়দ আব্দুল মালিকৰ দ্বাৰা ৰচিত এখনি সৰু উপন্যাস।উপন্যাসখনৰ প্ৰথম প্ৰকাশ হৈছিল ১৯৯১ চনত।প্ৰকাশক আছিল উমা বৰঠাকুৰ।তিনিখন সৰু উপন্যাস একেলগে-তিনিওখনৰে নামকেইটা ওচৰ চপাই কিতাপখনৰ নামকৰণ কৰা হৈছে-বন্দৰ, কামিজ, বেলুন। এটা প্রাচীন কাহিনী, বাইবেল আৰু কোৰানৰ এটা আখ্যান, আন দুটা আজিৰ যুগৰ আখ্যানক লৈ উপন্যাসখন লিখি উলিওৱা হৈছে। https://as.wikiquote.org/wiki/%E0%A6%AC%E0%A6%A8%E0%A7%8D%E0%A6%A6%E0%A7%B0,%E0%A6%95%E0%A6%BE%E0%A6%AE%E0%A6%BF%E0%A6%9C,%E0%A6%AC%E0%A7%87%E0%A6%B2%E0%A7%81%E0%A6%A8 উদ্ধৃতি ১.এটা ডেকা ল'ৰাৰ, এটা বেহেলা বজোৱা ল'ৰাৰ চকু ইমান তীব্রভাবে কৰুণ হয় কিয়? কি ক'বলৈ বিচাৰে সেই অজলা চকুহালে?মোক একো নালাগে, মই একো নিবিচাৰো। মই তোমাক চাই থাকিবলৈ বিচাৰো। তোমালৈ চাই চাই মই নিজক পাহৰি থাকিবলৈ বিচাৰো। তুমি মোৰ বেহেলাৰ তাঁৰত বজা এটা সুৰৰ মূৰ্চ্ছনা। তুমি মোৰ সুৰে ৰচনা কৰা এটা ধুনীয়া সপোন-যি সপোনৰ কোনো অর্থ নাই,কোনো বাস্তৱ নাই।･･･(২২) ২.সঁচা জীৱনত ধুনীয়া হ'লেও, ধুনীয়া হোৱাৰ কোনো সার্থকতা নাই। ছবিৰ কাৰণে মই যি আগবঢ়াও, সি মোৰ দৈহিক সৌন্দর্য নহয়, সেইটো গৌণ, মই...